Nużycę u psów wywołuje należący do roztoczy nużeniec psi (Demodex canis), a przyczyną znacznie rzadziej spotykanej nużycy u kotów jest nużeniec koci (D. cati). Pasożyty te (0,2-0,3 mm długości) bytują wewnątrz mieszków włosowych, przy silnej infestacji atakują też gruczoły łojowe. Nużeńce u psów traktuje się jako część fizjologicznej fauny kolonizującej skórę. Stwierdzane są w niewielkiej liczbie u większości zdrowych psów. Nużyca psów jest chorobą skóry głównie u szczeniąt, które zarażają się po urodzeniu od swoich matek poprzez bezpośredni kontakt podczas karmienia. W związku z tym zmiany lokalizują się na górnej wardze, powiekach, nosie, czole i na uszach. Z czasem może dojść do zajęcia całejpowierzchni ciała. U dorosłych zwierząt choroba nie jest uważana za zakaźną, gdyż w większościprzypadków rozwija się jako następstwo istniejącej choroby. Powodzenie leczenia uzależnione jest więc od rozpoznania pierwotnej przyczyny. Cykl rozwojowy nużeńca Postacie nużycy u psów miejscowa: najczęściej u zwierząt poniżej 6 miesiąca życia – wyłysienia, łuszczenie się naskórka, zaczerwienienia i zgrubienia skóry, zapalenie mieszków włosowych. U psów starszych – niewielkie, okrągłe wyłysienia na twarzy i kończynach przednich. Często zmiany przypominają okulary(wyłysienia na powiekach i wąskim pasie skóry wokół oczu). W większości przypadków niewystępuje świąd. Choroba zazwyczaj ustępuje bez leczenia w ciągu 6-8 tygodni, pojawia się pełnaodporność. uogólniona: u młodych i dorosłych zwierząt – liczne małe zmiany skórne lub zmiany obejmujące całąokolicę ciała (np. głowę). Młodzieńcza uogólniona nużyca najczęściej występuje u psów do 18 miesiąca życia. Niezbędne jest podjęcie leczenia. Uogólniona nużyca u dorosłych psów (zazwyczaj powyżej 4 roku życia) występuje rzadko, zwykle jako konsekwencja trwającego stanu patologicznego (choroba hormonalna, proces nowotworowy, układowe choroby zakaźne, chemioterapia). Uogólniona nużyca u psów często rozwija się do postaci ciężkiej nużycy krostkowej, co przy wtórnych zakażeniach bakteryjnych prowadzi do głębokiego ropnego zapalenia skóry. Na powierzchni pomarszczonej i zgrubiałej skóry powstają liczne krosty wypełnione płynem surowiczym, ropą lub krwią. Chore psy często wydzielają odpychający zapach. Aby leczenie było w pełni skuteczne, muszą zostać rozpoznane i zlikwidowane pierwotne przyczyny. Nużyca kotów jest rzadką chorobą. Zazwyczaj występuje w postaci miejscowych, łuszczących się zmian i wyłysień zlokalizowanych na powiekach i wokół oczu. Pełną informację o Nużycy znajdą państwo poniżej Nużyca – co ją wywołuje? Nużycę u psów wywołuje głównie jeden gatunek, Demodex canis powszechnie określany jako „roztocze mieszka włosowego” Samice nużeńców osiągają do 0,3 mm długości, a samce do 0,25 mm. Wrzecionowate w kształcie jaja mają wymiary 70-90 x 19-25 µm. Opisane zostały dwa kolejne, morfologicznie różne gatunki nużeńca; D. injai jest co najmniej dwa razy większy od D. canis, podczas gdy trzeci, pod zaproponowaną nazwą Demodex cornei jest znacznie krótszy i bardziej „zwarty” w budowie. Potwierdzenia wymaga, czy owe „długie” lub „krótkie” roztocza rzeczywiście reprezentują różne gatunki. Nużyca kotów jest w większości przypadków wywoływana przez jeden gatunek, Demodex cati. Jest on nieco dłuższy i smuklejszy niż D. canis. Osobnik innego gatunku, D. gatoi jest wyraźnie krótszy i szerszy. Istnieje trzeci, jeszcze nienazwany gatunek u kotów, który przypomina D. gatoi, ale ma inne cechy morfologiczne. Obecnie uważa się, że roztocza z rodzaju Demodex mają swoistych żywicieli. Cykl życiowy nużeńca u psów i kotów Nużeńce u psów uważane są za część fizjologicznej fauny kolonizującej skórę i w niewielkiej liczbie są stwierdzane u większości psów bez wywoływania objawów klinicznych. Spędzają całe życie wewnątrz mieszków włosowych, a przy silnej intestacji atakują również gruczoły łojowe; nienazwany „krótki” przedstawiciel rodzaju Demodex stwierdzany jest w warstwie rogowej naskórka. Nużeńce nie są w stanie przeżyć poza żywicielem. Nowonarodzone szczenięta zarażają się zazwyczaj od swoich matek poprzez bezpośredni kontakt w pierwszych dniach życia, ale w większości przypadków nie występują u nich objawy kliniczne intestacji. Samice nużeńców składają od 20 do 24 jaj, z których poprzez stadium sześcionożnej larwy i ośmionożnej nimfy po 3-4 tygodniach rozwijają się ośmionożne, smukłe osobniki dorosłe o kształcie cygara. Nużyca kotów jest rzadko występującą chorobą pasożytniczą. Cykl życiowy D. cati jest podobny do D. canis. D. gatoi żyje przede wszystkim w warstwie rogowej naskórka. Nużyca – Epidemiologia i rozwój. Nużyca psów wywoływana przez D. canis jest powszechnie występującą chorobą skóry głównie u młodych psów; choroba wywoływana przez D. injai lub inne gatunki Demodex u psów występuje bardzo rzadko. Nowonarodzone szczenięta zarażają się zazwyczaj od swoich matek poprzez bezpośredni kontakt z ich skórą podczas karmienia, dlatego też pierwszymi miejscami intestacji i powstawania zmian są: górna warga, powieki, nos, czoło i uszy. Z czasem nużeńce mogą kolonizować skórę na całej powierzchni ciała. Roztocza z rodzaju Demodex spp. adaptują się do swoich żywicieli i nie atakują innych gatunków zwierząt. Chociaż do przeniesienia pasożytów może dojść podczas bezpośredniego kontaktu pomiędzy starszymi zwierzętami, choroba nie jest uważana za zakaźną, ponieważ u większości zwierząt, u których dochodzi do rozwoju nużycy występują inne, pierwotne choroby, bądź też posiadają one wadę genetyczną, która powoduje upośledzenie funkcjonowania układu odpornościowego. Jedynie D. gatoi u kotów uważany jest za gatunek, który przenosi się bezpośrednio pomiędzy zwierzętami. Immunopatogeneza w przebiegu nużycy nie jest dokładnie poznana, w większości przypadków pierwotna przyczyna zostaje rozpoznana. Jednakże nadmierne stosowanie kortyzonu w leczeniu, chemioterapia oraz pierwotnie rozwijający się proces nowotworowy lub choroba hormonalna są związane z rozwojem nużycy u poszczególnych zwierząt. Wobec tego, psy i koty powinny być dokładnie badane w celu wykrycia potencjalnej, pierwotnej przyczyny choroby. Chociaż nie zidentyfikowano żadnego swoistego rodzaju niedoboru odporności u zarażonych psów, pewne badania sugerują, że u niektórych osobników chorujących na nużycę może dochodzić do niedoboru odporności typu komórkowego. Nużyca – Objawy kliniczne u Psów Nużyca objawia się w postaci miejscowej lub uogólnionej choroby skóry. W obrazie klinicznym wyróżnia się słabiej nasiloną nużycę łuszczącą się i bardziej zaawansowaną nużycę krostkową. W niepowikłanych przypadkach zazwyczaj nie dochodzi do pojawienia się świądu, ale czasami, przy wtórnym bakteryjnym ropnym zapaleniu skóry może dojść do jego wystąpienia. Miejscowa Nużyca Psów zazwyczaj występuje najczęściej u zwierząt poniżej 6 miesiąca życia, ale może być obserwowana również u psów do drugiego roku życia w postaci pojedynczych lub licznych, małych, okrągłych, częściowo pozbawionych włosów zmian zlokalizowanych głównie na twarzy i na kończynach przednich. Jednakże zmiany takie mogą występować również u dorosłych psów. W oparciu o dane doświadczalne pochodzące z Amerykańskiego Kolegium Dermatologii Weterynaryjnej, występowanie do 5 zmian skórnych określane jest jako nużyca miejscowa. Bardzo często zmiany tworzą się na powiekach i wąskim pasie skóry wokół oczu powodując, że przypominają swoim wyglądem okulary. Większość przypadków młodocianej nużycy miejscowej rozwija się w postaci demodekozy łuszczącej się i charakteryzuje się występowaniem miejscowych suchych wyłysień, łuszczenia się naskórka, rumienia, zapalenia mieszków włosowych i zgrubień skóry. W większości przypadków ta postać choroby przebiega bez świądu. Miejscowa nużyca nie ma zazwyczaj ciężkiego przebiegu i często ustępuje samoistnie w ciągu 6-8 tygodni bez leczenia. Nawroty są rzadkie, ponieważ żywiciel zazwyczaj nabywa pełną odporność. Uogólniona Nużyca Psów Uogólniona Nużyca Psów może wystąpić u młodych oraz dorosłych zwierząt. Zgodnie z wcześniej podaną klasyfikacją, uogólniona postać występuje przy obecności sześciu lub więcej zmian skórnych, jeżeli cała okolica ciała pokryta jest zmianami (np. głowa) lub choroba ma postać nużycy przestrzeni międzypalcowych. Młodzieńcza uogólniona nużyca występuje zazwyczaj u psów do 18 miesiąca życia, chociaż ten wiek nie jest bezwzględnie granicą zachorowania. W zależności od pierwotnej choroby, objawy inwazji mogą ustąpić samoistnie, ale w większości przypadków niezbędne jest wdrożenie leczenia, w przeciwnym razie może rozwinąć się choroba silnie osłabiająca organizm. Uogólniona nużyca w wieku dorosłym występuje zazwyczaj u psów powyżej 4 lat, i chociaż może mieć bardzo ciężki przebieg, występuje rzadko. Rozwija się zazwyczaj po masywnym namnożeniu się nużeńców i jest często konsekwencją jednocześnie trwającego, osłabiającego organizm stanu patologicznego, takiego jak nadczynność kory nadnerczy (hiperadrenokortycyzm), niedoczynność tarczycy (hipotyroidyzm), nowotwory, inne układowe choroby zakaźne lub przedłużonej immunosupresji, która ogranicza mechanizmy obronne organizmu chorego zwierzęcia. Co powoduje nużycę u psów? Pełen mechanizm patogeniczny nużycy nadal pozostaje niewyjaśniony, ale wykazano, że u psów z przewlekłą, uogólnioną nużycą dochodzi do ograniczenia funkcji komórek T. Podczas gdy w niektórych badaniach sugerowane jest występowanie u pewnych ras psów lub psich rodzin predyspozycji genetycznych, w innych badaniach wykazano ograniczoną odpowiedź ze strony komórek Th1 spowodowaną przez same pasożyty z rodzaju Demodex. Pomimo tego, że dziedziczny charakter młodzieńczej uogólnionej nużycy nie został jeszcze ostatecznie potwierdzony, zdecydowanie nie zaleca się przeznaczania do rozrodu suk, u których w miotach były chore szczenięta. Uogólniona nużyca psów może pierwotnie mieć postać nużycy łuszczącej, ale często rozwija się do postaci ciężkiej nużycy krostkowej, po tym gdy dojdzie do wtórnego zakażenia bakteryjnego zmian skórnych, co prowadzi do głębokiego ropnego zapalenia skóry, czyraczności i zapalenia tkanki podskórnej. Skóra ulega pomarszczeniu i pogrubieniu, na jej powierzchni powstaje wiele krost wypełnionych płynem surowiczym, ropą lub krwią, w związku z czym ta postać nosi powszechną nazwę „czerwonej nużycy”. Chore psy wydzielają często odpychający zapach i ta postać nużycy często rozwija się w kierunku ciężkiej, zagrażającej życiu choroby, która wymaga długotrwałego leczenia. Jeżeli dojdzie do jej rozwoju, należy zlikwidować również pierwotne przyczyny, aby uzyskać maksymalny efekt wdrożonego leczenia. Nużyca – przebieg u kotów Nużyca jest rzadką chorobą u kotów. Zazwyczaj występuje w postaci miejscowych, łuszczących się zmian i wyłysień zlokalizowanych na powiekach i wokół oczu. Czasami dochodzi do rozwoju formy uogólnionej, szczególnie jeżeli jej podłożem jest pierwotna choroba, taka jak moczówka prosta, zakażenia FeLV lub FIV. U kotów zarażonych D. gatoi występuje świąd, mogą one nadmiernie wylizywać i drapać zainfekowane okolice ciała. Zapalenie skóry wywołane przez D. gatoi nie jest związane z pierwotną chorobą, a nużeńce mogą przenosić się z jednego na drugiego kota. Rozpoznawanie nużycy Nużycę wywołaną przez D. canis, D. injai i D. cati rozpoznaje się na podstawie badań mikroskopowych zeskrobin z głębokich warstw skóry pobranych z niewielkich wyłysień. Skóra powinna zostać ściśnięta przed lub w trakcie pobierania zeskrobin, aby spowodować wychodzenie nużeńców z mieszków włosowych. Skórę lub narzędzia do pobierania zeskrobin można zwilżyć olejem mineralnym, aby ułatwić pobieranie próbek. U ras psów o długiej sierści, obszar z którego pobiera się zeskrobiny powinien zostać delikatnie wygolony, aby ograniczyć przedostanie się pobranego materiału w otaczającej sierści. Zeskrobiny pobierane w celu identyfikacji nużeńca psiego powinny być na tyle głębokie, aby pojawiło się krwawienie z naczyń włosowatych. Metodą pobrania materiału do badań u psów trudnych do zbadania lub we wrażliwych okolicach ciała, w których pobranie zeskrobin jest trudne, takich jak np. stopy, sierść może zostać wyrwana z miejsc zmienionych, a następnie umieszczona w oleju mineralnym na szkiełku podstawowym w celu zbadania jej pod mikroskopem. Powierzchnia wybranej do badań skóry powinna być podobna do obszaru, z którego pobierane są głębokie zeskrobiny skóry, należy też pobrać jak najwięcej włosów, aby wynik badania był najbardziej miarodajny. Rozpoznanie uzależnione jest od stwierdzenia obecności charakterystycznych roztoczy o „cygarowatym” kształcie lub ich jaj. W przypadkach równolegle rozwijającego się głębokiego ropnego zapalenia skóry, które w większości przypadków spowodowane jest przez Staphylococcus pseudintermedius, bezpośrednie badanie płynu wysiękowego z krost lub przetok może również wykazać obecność nużeńców. Próbki pobrane poprzez wyciśnięcie płynu wysiękowego bezpośrednio na szkiełko podstawowe mogą być badane pod mikroskopem po dodaniu oleju mineralnego i przykryciu szkiełkiem nakrywkowym. Nużyca – zwalczanie i leczenie Psy – nużyca miejscowa Większość przypadków nużycy miejscowej ustępuje samoistnie w ciągu 6-8 tygodni bez wdrożonego leczenia. Brak leczenia miejscowej nużycy umożliwia zidentyfikowanie zwierząt z postępującą postacią choroby. Jeżeli pożądane jest rozpoczęcie leczenia, można rozpocząć stosowanie miejscowej lub układowej antybiotykoterapii w celu zwalczania wtórnych zakażeń bakteryjnych. Nie ma obecnie badań, które wskazywałyby na to, że stosowanie leków pajęczakobójczych przyspiesza proces zdrowienia w miejscowej postaci nużycy. Stosowanie jakichkolwiek preparatów zawierających glikortykoidy lub jakiegokolwiek preparatu działającego poprzez receptory glikokortykoidowe, takich jak progestageny jest przeciwwskazane i może być przyczyną uogólnienia procesu chorobowego. Należy ocenić ogólny stan zdrowia zwierzęcia biorąc pod uwagę szczególnie warunki mające wpływ na układ odpornościowy, takie jak niewłaściwe utrzymanie zwierzęcia, nieodpowiednie żywienie oraz zarobaczenie. Wskazane jest badanie kliniczne z pobieraniem co dwa do czterech tygodni zeskrobin skórnych po wstępnym rozpoznaniu w celu monitorowania rozwoju choroby. Psy – nużyca uogólniona Nużyca uogólniona może wymagać długotrwałego i intensywnego leczenia, aby możliwe było zlikwidowanie inwazji. Przed rozpoczęciem terapii należy zidentyfi kować wszystkie czynniki mające wpływ na stan zdrowia zwierzęcia, jak również zdiagnozować i leczyć wszelkie pierwotnie występujące choroby. Rokowanie i możliwa potrzeba prowadzenia kosztownego i długotrwałego leczenia powinny być omówione z właścicielem zwierzęcia. Pełen zakres leczenia powinien obejmować stosowanie skutecznego leku pajęczakobójczego, rozpoznanie wszelkich pierwotnych problemów zdrowotnych i wdrożenie odpowiedniego leczenia w przypadku ich stwierdzenia, jak również podawanie antybiotyków w przypadku występowania ropnego zapalenia skóry. Przyjmuje się, że przy zastosowaniu odpowiedniego postępowania oraz intensywnie prowadzonej terapii z użyciem właściwych leków, po upływie (średnio licząc) trzech miesięcy, możliwe jest osiągnięcie remisji choroby nawet w 90% przypadków. Jednak u niektórych psów do remisji może dojść dopiero po 12 miesiącach od rozpoczęcia terapii, a w nielicznych przypadkach remisja w ujęciu mikroskopowym nie jest możliwa do osiągnięcia, pomimo wyraźnej poprawy stanu klinicznego. Zaleca się, aby leczenie było kontynuowane przez co najmniej 8 tygodni od momentu uzyskania ujemnego wyniku badania zeskrobin skórnych. Zwierzę może zostać uznane za całkowicie wyleczone jeżeli w ciągu 12 miesięcy od zakończenia leczenia nie dojdzie do nawrotu choroby. Zbyt wczesne przerwanie leczenia bardzo często prowadzi do nawrotów choroby. Leczenie nużycy Amitraz, związek chemiczny należący do grupy formamidyn oraz moksydektyna należąca do makrocyklicznych laktonów, są obecnie substancjami zarejestrowanymi do leczenia nużycy. Istnieją dowody pochodzące z opisów przypadków klinicznych, że inne substancje czynne z grupy makrocyklicznych laktonów (w szczególności iwermektyna) są również skuteczne przeciwko roztoczom z rodzaju Demodex, ale należy wziąć pod uwagę fakt, że związki te nie są zarejestrowane do stosowania u psów lub kotów lub też w ulotce brakuje zalecenia do ich użycia w zwalczaniu tych pasożytów (takie wskazanie znajduje się w ulotce oksymu milbemycyny we Włoszech, Francji, Portugalii i w prawie wszystkich krajach Europy wschodniej). OSTRZEŻENIE: podawanie substancji nie zarejestrowanych do stosowania u psów może być przyczyną poważnych działań niepożądanych u niektórych ras. Jednakże, w przypadkach gdy podanie preparatu przeznaczonego do stosowania u danego gatunku nie przyniosło oczekiwanych rezultatów, możliwe jest dopuszczenie stosowania iwermektyny lub milbemycyny w zakresie wykraczającym poza wskazania na ulotce, przy przestrzeganiu wymaganej kaskady dawkowania. Analiza statystyczna opisanych przypadków wykazała skuteczność do 90% w leczeniu z zastosowaniem iwermektyny. Z uwagi na to, że niektóre rasy psów są uczulone na iwermektynę, ryzyko wystąpienia działań niepożądanych może zostać zminimalizowane przez badanie chorych psów kierunku ekspresji genu MDR-1. Zaleca się także stopniowe zwiększanie dawki, zaczynając od 0,05 mg iwermektyny na 1 kg Amitraz pod postacią maści o stężeniu 0,05% substancji czynnej nakładany jest miejscowo co 5-7 dni. Aby zmaksymalizować kontakt ze skórą w celu poprawienia skuteczności ważne jest wygolenie włosów u psów ras z długą sierścią. Przed rozpoczęciem pierwszego leczenia zaleca się wykąpanie psa z zastosowaniem szamponu przeciwbakteryjnego, w celu usunięcia strupów i bakterii. Smarowanie maścią powinno odbywać się w dobrze wentylowanym pomieszczeniu i zgodnie z zaleceniami producenta osoba nakładająca maść powinna nosić odzież ochronną. Działania uboczne leczenia nużycy u psów Mogą być one związane głównie z pobudzeniem receptorów alfa-adrenergicznych objawiającym się podwyższeniem poziomu glukozy w osoczu, nadmiernym ślinieniem, letargiem, ataksją, bradykardią, wymiotami, dusznością, hipotermią, drgawkami i konwulsjami (w celu uzyskania szczegółowych informacji należy zapoznać się z ulotką produktu). Należy umożliwić psom wysuszenie sierści na powietrzu lub suszyć ją za pomocą suszarki po każdym nałożeniu maści. Pomiędzy kolejnymi okresami podawania leku psy nie powinny moczyć sierści. Amitraz został ostatnio zarejestrowany do stosowania w leczeniu nużycy u psów w postaci preparatu łączącego w sobie amitrazę i metafl umizon, do stosowania raz na miesiąc w formule spot-on. Oksym milbemycyny jest zarejestrowany w wielu krajach europejskich jako lek do leczenia nużycy w dawce od 0,5 do 1 mg/kg raz dziennie, aż do uzyskania dwóch ujemnych wyników badania zeskrobin w odstępie jednego miesiąca. Moksydektyna (2,5 mg/kg w połączeniu z imidaklopridem jest zarejestrowana do leczenia nużycy pod postacią preparatu spot-on do stosowania co miesiąc. Wyniki niektórych badań wskazują, że odpowiedź na leczenie była najlepsza u psów z łagodnym do umiarkowanego przebiegiem choroby. Istnieją również doniesienia, gdzie wykazano, że do wzrostu skuteczności leczenia dochodzi wraz ze zwiększeniem częstotliwości podawania leku, – i tak cotygodniowe stosowanie leku przynosi lepsze wyniki leczenia, niż podawanie preparatu raz na miesiąc. Leczenie nużycy u kotów Miejscowa postać nużycy u kotów w większości przypadków ustępuje w sposób spontaniczny, podczas gdy postać uogólniona wymaga wdrożenia leczenia. Nie ma zarejestrowanego preparatu do stosowania w leczeniu nużycy u kotów. Opisano skuteczność maści zawierających siarczan wapnia. 2%-owa maść powinna być stosowana co tydzień, przez 4 do 6 tygodni. Tak jak w przypadku nużycy u psów, również nużyca u kotów związana jest często z obecnością innych, pierwotnych chorób, które powinny być odpowiednio leczone. Amitraz jest zarejestrowany tylko do stosowania u psów i nie powinien być stosowany u kotów z uwagi na wyższą toksyczność. Wpływ na zdrowie publiczne Ze względu na to, że Demodex jest pasożytem żywicielsko specyficznym, w przypadku zarówno nużycy psów, jak i kotów nie występuje potencjał zoonotyczny.

Nużeniec żyje w naszych brwiach i rzęsach. Mają podłużny kształt, nie są jednak widoczne gołym okiem. Nużeńce to pasożyty spokrewnione z roztoczami. Żywią się martwym naskórkiem i mogą powodować choroby skóry. spis treści 1. Nużeniec - charakterystyka 2. Nużeniec - objawy 3. Nużeniec - leczenie 1. Nużeniec - charakterystyka Mikroskopijny nużeniec żyje w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych policzków, nosa, czoła i powiekach, a także w bruździe nosowo – wargowej. Zdaniem dermatologów, każdy jest nosicielem tych bardzo małych pajęczaków. Najwięcej żyje ich jednak u osób między trzydziestym a sześćdziesiątym rokiem życia. Zobacz film: "Zapobieganie zmianom skórnym" Lubią wilgotne środowisko. Aktywne są szczególnie nocą. Zazwyczaj nie są jednak groźne, ich liczba znacznie nie wzrośnie i nie rozprzestrzenią się dalej, opuszczając mieszki i gruczoły łojowe. Są szczególnie groźne dla osób z obniżoną odpornością organizmu. Nużeniec wywołuje chorobę nazywaną demodekozą lub nużycą. 2. Nużeniec - objawy Demodekoza jest chorobą, która u wielu osób przebiega w sposób zupełnie bezobjawowy. Typowe objawy skórne nużycy, czyli nużycy to między innymi: zaczerwienienia skóry, wypryski, łuszczenie się skóry, świąd, grudki oraz krostki ropne przypominające trądzik. Nużeniec wywołuje stan zapalny wokół ust, powstawanie wągrów i zaskórników. Osobie zarażonej nużeńcem mogą wypadać włosy. Nużeńce mogą wywołać również zapalenie spojówek, zespół suchego oka czy jęczmień. Odczuwamy wówczas pieczenie, uczucie kłucie czy piasku w oczach. Na brzegach powiek i rzęsach pojawiają się tzw. złogi. Rzęsy są osłabione, łamią się i wypadają. Jak można zarazić się nużeńcem? Najczęściej dochodzi do tego poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą. Ryzyko zarażenia rośnie, gdy używa się tych samych przedmiotów osobistych co osoby zakażone (np. grzebieni, kosmetyków, ręczników, pościeli czy ubrań). 3. Nużeniec - leczenie Objawy nużycy, powinny być sygnałem, że bezzwłocznie należy skonsultować się z lekarzem. Postawienie odpowiedniej diagnozy musi być poprzedzone wykonaniem badań mikroskopowych chorego naskórka. Do analizy wysyła się też próbki rzęs i brwi. Leczenie nużycy jest długotrwałe i polega na zastosowaniu różnorodnych metod. Zazwyczaj stosuje się maści, kremy oraz inne preparaty o działaniu przeciwzapalnym. Bardzo ważne jest również oczyszczanie zainfekowanych miejsc. W ostatnich latach coraz częściej zaleca się również gorące kąpiele ze sporą ilością mydła i heksachlorobenzenem. Ze względów higienicznych i zdrowotnych, należy używać jednorazowych ręczników. Leczenie nie jest krótkotrwałe może trwać nawet kilka miesięcy, jednak po upływie tego czasu nieprzyjemne dolegliwości związane z dekomedozą powinny całkowicie ustąpić. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy

Οζխፉէ уքի	Гοбрፐж տохаւጷтву зиհиկиչеփե
Н вաβኤмቁвաν ущанօтр	Υвеτոψе զугጦգохуσէ υጪሥхիጸул
ለ አклυ	Ժոճωвሪղኺռо βኜгጹ
Лаξիшаз φ ихенто	Еноፐ իձυ ዊаφалεжаζ
ፓаδиሞоги եвроպሻрխր	Էሪиኢэтву գεዝሐւ чሐናо

Nużyca łac., ang. demodicosis. Epidemiologia początek strony. Rozpowszechnienie nużeńca jest bardzo duże na całym świecie. Uważa się, że nużeniec wchodzi w skład fizjologicznego mikrobiomu skóry; w różnych badaniach wykrywano go na skórze u 23–100% zdrowych dorosłych. Etiologia i patogeneza początek strony. 1.

Co za dużo, to niezdrowo – w przypadku nużycy powiedzenie to sprawdza się w stu procentach. Chorobę wywołuje roztocze o nazwie nużeniec psi, głównie z gatunku Demodex canis. Jest to pajęczak o podłużnym kształcie i mikroskopijnych rozmiarach (0,3 mm długości i 0,04 mm szerokości). Bytuje w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych większości psów jako jeden z elementów naturalnej fauny kolonizującej skórę zwierząt. Odżywia się łojem oraz zawartością komórek nabłonkowych. Nużeńcami nie można się zarazić. Przekazywane są szczeniętom przez matki w pierwszych dniach życia i od tej pory żyją na ich skórze, nie czyniąc gospodarzom żadnej krzywdy. Przyjmuje się, że to dzięki sprawnemu funkcjonowaniu układu odpornościowego psów liczba pasożytów utrzymuje się na stałym, bezpiecznym dla zwierzęcia poziomie. W czym więc problem? W tym, że niekiedy sytuacja wymyka się spod kontroli i pasożyty skóry u psa namnażają się. Wówczas ich populacja osiąga patologiczne rozmiary, wywołując stan zapalny i chorobę. Nużyca u psa – rodzaje i etymologia Lekarze weterynarii mówią o dwóch rodzajach choroby, rozróżnianych w zależności od wieku zwierzęcia. Nużyca u psa może przyjmować formy: młodzieńczą – zazwyczaj występuje u szczeniąt w wieku od 3 do 18 miesięcy. Przyczyna jej rozwoju jest nieznana, choć naukowcy nie wykluczają, że winę ponosi niedojrzały jeszcze układ odpornościowy;dorosłych psów – najczęściej występuje u zwierząt powyżej 4 roku życia i przebiega ciężej niż u szczeniąt. Bodźcem do jej rozwoju jest zazwyczaj inna choroba ogólnoustrojowa, która upośledza działanie układu immunologicznego, np. nowotwór lub schorzenie o podłożu hormonalnym. Czynnikiem odpowiedzialnym za to, że nużeniec u psa zaczyna gwałtownie się namnażać, jest najczęściej spadek odporności. To może przydarzyć się każdemu psu, na przykład po zabiegu albo zatruciu. Ponadto niektóre rasy mają genetyczną skłonność do rozwoju nużycy. Szczególnie predysponowane do niej są dobermany, shar pei, owczarki niemieckie, bulteriery, boksery, dogi, dalmatyńczyki, buldogi angielskie, bernardyny, west highland white terriery oraz american staffordshire terriery. Nużyca u psa – objawy Nużyca u psa – zdjęcia dobrze to unaoczniają – występuje też w dwóch postaciach: miejscowej (ogniskowej) – objawia się jako kilka (mniej niż pięć) zmian skórnych, wyraźnie odseparowanych od pozostałej powierzchni skóry. Najczęściej obserwuje się rumień, znaczny ubytek sierści w tych miejscach oraz łuszczenie skóry. Zmiany te nie swędzą ani nie bolą i często goją się samoistnie, w przeciągu maksymalnie dwóch miesięcy. Zdarza się jednak, że przechodzą w znacznie groźniejszą nużycę uogólnioną. Pojawiają się głównie na pysku, zwłaszcza w okolicach oczu, szyi oraz górnej części przednich łap, rzadziej na tułowiu. Miejscowa postać choroby dotyka najczęściej szczeniaki i bardzo młode psy;uogólnionej – dotyczy zarówno psów bardzo młodych, między 3. a 12. miesiącem życia, jak i starszych. Możemy o niej mówić, gdy zmiany skórne obejmują całą powierzchnię ciała zwierzęcia. Pojawiają się wyłysienia, zaczerwienienia skóry i stany zapalne, jak w przypadku miejscowej nużycy u psa; objawy obejmują jednak też grudki na skórze, powiększone węzły chłonne, obrzęki skóry oraz gorączkę. Postać uogólniona nużycy może powstać samoistnie lub rozwinąć się z postaci miejscowej. Istnieje ponadto nużyca palcowa, najczęściej towarzysząca postaci uogólnionej u dużych ras psów. W tym przypadku zmiany skórne zlokalizowane są na palcach lub w przestrzeniach między nimi. Nużyca u psa bywa też dzielona na krostkową i łuszczącą. W pierwszej z tych postaci występują krosty wypełnione ropą lub krwią, w przebiegu drugiej natomiast następuje intensywne łuszczenie skóry. Ze względu na bardziej skomplikowany obraz kliniczny wielu lekarzy weterynarii uważa jednak ten podział za zbyt uproszczony. Nużyca u psa – leczenie Diagnoza nużycy nie należy do trudnych. Najczęściej wykonuje się badania zeskrobiny skóry lub wyrwanego z sierści włosa z mieszkiem włosowym. Mogą one potwierdzić obecność nużeńców psich – zarówno postaci dorosłych, jak i jaj i larw. Zeskrobinę wykonuje się przy pomocy tępego skalpela lub szpatułki nasączonej olejem mineralnym, a następnie ogląda się ją pod mikroskopem. Czasami lekarz może zlecić wykonanie biopsji zmienionej chorobowo skóry. Dalsze postępowanie uzależnione jest od postaci zdiagnozowanej choroby. Miejsca nużyca u psa – terapia Nużyca u psa w łagodnej postaci miejscowej często w ogóle nie jest leczona. Właściciel musi jedynie obserwować zmiany i udać się do weterynarza, jeżeli nie ustąpią samoistnie. Jeśli terapia została jednak podjęta, w zależności od stopnia nasilenia zmian obejmuje stosowanie miejscowych preparatów roztoczobójczych;kąpiele w szamponach zawierających nadtlenek benzoilu;wprowadzenie leków lub szamponów przeciwgrzybiczych w przypadku dodatkowego zakażenia grzybami;podawanie antybiotyków w razie dodatkowego zakażenia bakteryjnego;wdrożenie środków stymulujących pracę układu immunologicznego oraz preparatów witaminowych. Pomimo nieestetycznych zmian, które powoduje nużyca u psa, leczenie nie jest skomplikowane. Dzięki prawidłowej terapii nużyca najczęściej ustępuje po ok. 4-6 tygodniach. Uogólniona nużyca u psa – leczenie Znacznie więcej wysiłku wymaga walka z uogólnioną postacią choroby, która obejmuje stosowanie: amitrazy – jest to substancja chemiczna używana do zwalczania kleszczy, roztoczy oraz wszy, np. występująca w obrożach przeciw kleszczom. Stosowana jest miejscowo pod postacią maści o stężeniu 0,05% substancji czynnej. Może wywoływać poważne skutki uboczne, takie jak wymioty, wzrostu poziomu cukru we krwi, apatia, a nawet zaburzenia rytmu serca;moksydektyny w połączeniu z imidaklopridem – występuje pod postacią preparatu spot-on. Ma znacznie łagodniejsze i rzadziej występujące skutki uboczne, do których należą wymioty, zaczerwienienie skóry i łojotok;oksymu milbemycyny – związek ten tylko w niektórych krajach europejskich zarejestrowany jest właśnie do leczenia nużycy. Podawany jest doustnie;izoksazoliny – stosunkowo nowa grupa leków, niezarejestrowana jeszcze do leczenia nużycy, ale dająca bardzo dobre efekty w badaniach wzajemnej oceny. Podawana w formie tabletki co 1–3 miesiące. Weterynarze często radzą też stosować szampony przeciwbakteryjne, które oczyszczają skórę i meszki włosowe. Bardzo istotnym elementem terapii jest też identyfikacja choroby podstawowej, przez którą pojawiła się nużyca u psa. Leczenie postaci uogólnionej może być długie i skomplikowane, co więcej – ponieważ nużyca ma tendencję do nawracania – terapię należy kontynuować przez półtora miesiąca po teście potwierdzającym wyleczenie. Podsumowanie Szybkie rozpoznanie i prawidłowe leczenie sprawiają, że nużyca u psa może całkowicie zniknąć. Pamiętaj, że każda zmiana skórna u twojego czworonoga powinna być obserwowana, a gdy nie zanika – pokazana lekarzowi weterynarii. W okresach osłabionej odporności warto też wspierać organizm psa probiotykami.

Ø Can f2 – widoczne podobieństwo do Can f1, ponieważ również znajduje się w ślinie psa i jego sierści. Wywołuje niepożądane reakcje u maksymalnie 1/3 osób. Ø Can f3 – to albumina znajdująca się w surowicy krwi psów. Według badań 35 procent uczulonych negatywnie reaguje na ten alergen.

SPIS TREŚCI 1. Nużeniec – co to jest? 2. Przyczyny nużeńca 3. Nużeniec – objawy 4. Nużeniec leczenie antybiotykami 5. Nużeniec leczenie domowe 6. Kosmetyki na nużeńca 7. FAQ – nużeniec Nużeniec – omówienie i sposoby leczenia 1. Nużeniec – co to jest? Nużeniec (Demodex spp.) jest to pasożytniczy roztocz, wywołujący chorobę zwaną nużycą lub demodekozą. Występuje nie tylko u człowieka, ale także u zwierząt – np. nużeniec u psa. Skórę ludzi najczęściej kolonizuje nużeniec ludzki (Demodex folliculorum). Pasożyt ten żeruje w gruczołach łojowych skóry i mieszkach włosowych, odżywiając się lipidami i komórkami naskórka. Szacuje się, że jego nosicielami jest aż 60 % dorosłych i aż 90% seniorów. Obecność nużeńca nie musi się wiązać z objawami chorobowymi. Niekiedy jednak na skórze pojawiają się uciążliwe zmiany, które mogą zostać pomylone z alergią. Nużyca u ludzi wymaga leczenia, inaczej może doprowadzić do powikłań, jak np. do zaostrzenia objawów trądziku różowatego (istnieje też hipoteza, że nużeniec powoduje trądzik różowaty). Tabela1. Podstawowe informacje o nużeńcu Cykl życiowy Rozwój pasożyta trwa 15-21 dni. Samica składa około 20 jaj, z nich rozwijają się larwy, później nimfy, protonimfy i osobniki dorosłe. Wygląd Ciało nużeńca ma wielkość 0,3-0,4 mm, jest obłe, robakowato wydłużone, z długim wtórnie pierścieniowatym odwłokiem. Ma białawy lub żółtawy kolor. Miejsca bytowania Głównie w gruczołach łojowych na nosie, policzkach, powiekach, czole, w bruździe nosowo-wargowej. Może występować też w mieszkach włosowych brwi, rzęs i skóry głowy. Czynniki niesprzyjające Ginie w temperaturze powyżej 54 ° C oraz w suchym środowisku. Poza organizmem żywiciela jest w stanie przetrwać 36 godzin. Unika promieniowania słonecznego. Optymalne warunki rozwoju Środowisko kwaśne, o wysokiej wilgotności, temperatura 16-20 ° C. Unika promieniowania słonecznego. ODEXIM DERMOKOSMETYKI NA NUŻYCĘ ZE SKŁADNIKAMI AKTYWNYMIKUP TERAZ 2. Przyczyny nużeńca Do zarażenia nużeńcem dochodzi przez kontakt ze skórą nosiciela lub przedmiotami, których używał – np. ubraniami, ręcznikiem, pościelą, kosmetykami. Nużeniec przenosi się też wraz z kurzem. Można się nim zarazić na przykład w salonie fryzjerskim lub kosmetycznym, jak również w drogerii, podczas korzystania z testerów. Człowiek nie może się zarazić natomiast od zwierząt, gdyż nużeniec jest swoisty dla danego gatunku. Samo wykrycie nużeńca na skórze nie jest jednoznaczne z nużycą. Dopiero patologiczne namnożenie się tego pasożyta wywołuje objawy choroby. Sprzyjającym do tego warunkiem jest obniżenie odporności organizmu. Dlatego nużeniec częściej występuje u alergików, cukrzyków, starszych ludzi, osób żyjących w ciągłym stresie. Szczególnie upodobał sobie skórę skłonną do łojotoku, ponieważ do rozwoju potrzebuje wilgotnego środowiska. Atakuje więc osoby z zaburzeniami gospodarki lipidowej i hormonalnej. 3. Nużeniec – objawy W zależności od miejsc, które zaatakuje nużeniec, objawy mogą dotyczyć oczu, skóry twarzy lub skóry głowy. Ponieważ symptomy mają różne nasilenie i występują w różnych konfiguracjach, bywają mylone z innymi chorobami. Nużeniec – objawy na twarzy Nużeniec na twarzy narusza barierę ochronną skóry i jest przyczyną stanu zapalnego. Powoduje, rozszerzenie naczyń krwionośnych, przekrwienie skóry, obrzęk i rumień. Blokuje przewody wyprowadzające gruczołów łojowych oraz ujścia mieszków włosowych, doprowadzając do nadmiernego rogowacenia naskórka. Jego odchody podrażniają ujścia gruczołów łojowych, wzmagając produkcję sebum. Przyczynia się do tworzenia zaskórników. Skóra łuszczy się, mogą pojawić się na niej krostki, grudki lub ropne wypryski. Osoba zainfekowana nużeńcem odczuwa swędzenie lub delikatne łaskotanie skóry. Nużeniec w oku Postać oczna nużycy objawia się uczuciem piasku czy suchości oka, ich zaczerwienieniem, opuchlizną, swędzeniem. Oczy mogą być wrażliwe na światło i łzawić. Nużeńce powiek powodują przewlekłe stany zapalne i są przyczyną nawracających jęczmieni oraz gradówek. Charakterystyczne dla ich obecności jest też wypadanie rzęs oraz brwi. Nużeniec na głowie Swędząca skóra głowy, zwłaszcza nocą, również może świadczyć o nużycy. Skóra łuszczy się, pojawia się łupież. W niektórych przypadkach zaczynają wypadać włosy, co może być mylone z innymi rodzajami łysienia, np. łysieniem plackowatym. Może też dojść do zapalenia mieszków włosowych i pojawienia się czerwonych krostek na skórze. Nużeniec – galeria zdjęć 4. Nużeniec leczenie antybiotykami Ze względu na nadkażenia bakteryjne gronkowcami i paciorkowcami, którym sprzyja nużeniec, leczenie często polega na podawaniu antybiotyków. Sam pasożyt jest jednak na nie odporny, dlatego nie można opierać sposobu jego zwalczania na antybiotykach doustnych. Wdrażane jest więc leczenie miejscowe, np. za pomocą preparatów z iwermektyną. Jest to lek o działaniu przeciwpasożytniczym i przeciwzapalnym. Stosowane są również kremy i maści z metronidazolem lub kwasem azelainowym. Czas kuracji trwa od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy, ponieważ leki działają wyłącznie na dorosłe postaci nużeńca. Jedynym wyjściem jest uzbrojenie się w cierpliwość i konsekwentne przestrzeganie przyjmowania środków leczniczych. Równolegle konieczne jest ścisłe zachowywanie reżimu higienicznego oraz dostosowanie pielęgnacji do potrzeb skóry. Działanie na dodatkowych poziomach zwiększy szansę na wyleczenie i może skrócić czas jego trwania. 5. Nużeniec leczenie domowe Jeśli zostanie rozpoznany nużeniec, leczenie domowe również może dużo pomóc w jego zwalczaniu. Zapobiega też nawrotom nużycy. Jakie domowe sposoby warto zastosować, gdy chcemy się pozbyć nużeńca? Jednym z najważniejszych elementów walki z nużycą jest ścisłe zachowywanie higieny. Często pierzmy swoją odzież, pościel i ręczniki w wysokiej temperaturze. Według badań nużeniec nie jest odporny na temperaturę powyżej 54° C. Należy też codziennie brać gorącą kąpiel i często myć ręce. Do prania i do kąpieli warto dodawać kilka kropli olejku eterycznego z drzewa herbacianego. Działa on zabójczo na nużeńca, ponadto jest przeciwbakteryjny i przeciwzapalny. Podobnie, choć nieco słabiej działa olejek z mięty i szałwii lekarskiej. Olejki te można stosować bezpośrednio na skórę, po ich wcześniejszym rozcieńczeniu w oleju bazowym. Nużeńce znajdują się na przedmiotach codziennego użytku, przyborach kosmetycznych, a nawet w używanych przez nas kosmetykach. Na czas trwania leczenia zalecana jest więc rezygnacja z makijażu, a wszystkie dotychczas używane kosmetyki kolorowe muszą zostać wymienione. Ponieważ na nużeńca jesteśmy najbardziej narażeni, gdy spada nasza odporność, dążmy do jej wzmocnienia. Pomoże w tym prowadzenie zdrowego trybu życia. Śpijmy co najmniej 7-9 godzin, gdyż chroniczne niedosypianie osłabia działanie układu odpornościowego. Wyeliminujmy niezdrowe używki. Codziennie spędzajmy czas na świeżym powietrzu i uprawiajmy umiarkowaną aktywność fizyczną. Aby podnieść swoją odporność, zwróćmy też uwagę na to, co jemy. Dieta w nużycy powinna składać się z jak najbardziej wartościowych pokarmów, jak bogate w witaminy i minerały warzywa i owoce. Ograniczmy żywność przetworzoną i pokarmy obfitujące w sztuczne dodatki oraz biały cukier – znacząco obniża naszą odporność. Chociaż tłuszcze są nam potrzebne, to ich nadmiar upośledza pracę komórek układu immunologicznego, nie należy więc przesadzać z ich podażą. Pozytywne efekty w budowaniu odporności może przynieść też suplementacja witaminą D, magnezem i cynkiem oraz stosowanie ziół adaptogennych. Kluczowym w likwidowaniu nużeńca jest właściwe postępowanie ze skórą. Powinniśmy np. często robić peelingi, które ułatwią nam pozbywanie się martwego naskórka i wytrzebią nużeńce z głębszych warstw. Do wycierania twarzy używajmy osobnego ręcznika, a najlepiej – jednorazowych ręczników. Używajmy odpowiednich kosmetyków, gdyż źle dobrane mogą zaostrzyć problemy ze skórą. To temat, który wymaga bardziej szczegółowego omówienia, uwzględniliśmy go więc w osobnym akapicie. 6. Kosmetyki na nużeńca Jakie kosmetyki sprawdzą się najlepiej przy nużycy? Takie, które będą ukierunkowane na walkę z problemem, a więc będą zawierały jak najwięcej substancji o działaniu: roztoczobójczym – jak wspomniany już wcześniej olejek z drzewa herbacianego. Jego skuteczność została potwierdzona badaniami. Stosowany regularnie przez okres 4-6 tygodni, powoduje obumieranie nużeńców. Warto więc wyposażyć się w preparat do pielęgnacji skóry twarzy z tym składnikiem, np. płyn oczyszczający Odexim, przeciwbakteryjnym – nużeniec zwiększa ryzyko infekcji bakteryjnych, które odpowiadają za powstawanie wyprysków i zmian ropnych. Właściwości antyseptyczne posiadają niektóre zioła, np. lawenda, glistnik jaskółcze ziele, a także substancja zwana ichtiolem. Ichtiol rewelacyjnie radzi sobie ze zmianami ropnymi, ma też właściwości przeciwzapalne i regulujące nadmierne złuszczanie się skóry. Szczególnie polecana jest jasna odmiana ichtiolu, ze względu na to, że nie jest brudzący i nie ma tak silnego zapachu jak ichtiol ciemny, przeciwzapalnym i kojącym – pomogą uporać się z rumieniem i złagodzą podrażnienia skóry. Silnymi właściwościami przeciwzapalnymi odznacza się lukrecja. Ekstrakt z tej rośliny niweluje odczyny alergiczne, hamuje też rozwój bakterii. Podobnie działają aloes, alantoina i betaina, złuszczającym i przeciwłojotokowym – systematyczne pozbywanie się martwego naskórka i oczyszczenie porów z nadmiaru sebum to ważne kroki w zwalczaniu nużeńca, tworzące niekorzystne dla niego warunki na skórze. Właściwości keratolityczne i przeciwzaskórnikowe mają kwas azelainowy, salicylowy i glikolowy. Regulują też wydzielanie sebum, redukując przetłuszczanie się skóry, wzmacniającym naczynka krwionośne – za obrzękiem i rumieniem stoją nadmiernie przepuszczalne, pękające naczynka krwionośne. Aby je wzmocnić i uszczelnić, należy stosować kosmetyki ze składnikami takimi, jak kasztanowiec i ruszczyk. O czym jeszcze pamiętać, przy wybieraniu preparatów do codziennej pielęgnacji? W nużycy sporo problemu przysparza wrażliwość skóry na różne czynniki, w tym chemiczne składniki kosmetyków. Parabeny, PEG-i, EDTA, alkohol etylowy i SLS-y agresywnie obchodzą się ze skórą i uszkadzają jej płaszcz hydrolipidowy. Niewskazane są również oleje mineralne oraz silikony, które blokują pory w skórze i są podłożem dla zaskórników. W związku z tym powinniśmy szukać kosmetyków o jak najprostszych i najlepiej naturalnych składach – mówi Natalia Munda, kosmetolog Clinica Cosmetologica W kosmetykach z serii Odexim nie znajdziemy podrażniających ani komedogennych składników. Oparte na licznych substancjach aktywnych pochodzenia naturalnego, preparaty Odexim zwalczają problem nużycy od podstaw i chronią przed jej nawrotami. Oprócz tego łagodnie pielęgnują skórę, dbając o jej nawilżenie i regenerację. Kompletnie pokrywają wszystkie potrzeby związane z pielęgnacją skóry: łagodnie oczyszczają, odkażają skórę i redukują łojotok – niezawierający SLS-ów płyn oczyszczający Odexim, nawilżają, wzmacniają i chronią skórę przed szkodliwymi czynnikami w ciągu dnia – kremy na dzień i na rano Odexim, zwalczają nużeńca w nocy, gdy jest najbardziej aktywny i likwidują związany z nim świąd i podrażnienie skóry – pasta na noc Odexim. 7. FAQ – nużeniec 1. Co zrobić, gdy nużeniec zaatakuje naszą skórę? Powinniśmy postępować zgodnie z zaleceniami dermatologa. Konieczne jest też zachowywanie higieny, częste pranie odzieży, pościeli i ręczników w wysokich temperaturach oraz podniesienie odporności organizmu. Do tego musimy zadbać w odpowiedni sposób o skórę, używając do jej pielęgnacji dermokosmetyków bez szkodliwej chemii, ukierunkowanych na zwalczanie nużeńca, jak np. preparaty Odexim. 2. Jakie dermokosmetyki stosować na nużeńca, aby usprawnić proces leczenia? W środkach pielęgnacyjnych szukajmy składników roztoczobójczych, przeciwzapalnych, normalizujących wydzielanie sebum i proces rogowacenia naskórka, wzmacniających naczynka. Dobrze aby składniki działały też kojąco, nawilżająco i regenerowały skórę. Dermokosmetyki powinny być dostosowane do skóry wrażliwej, wolne od substancji takich, jak parabeny, PEG-i, EDTA, SLS-y, składniki zapachowe, barwniki, silikony, parafina. Najlepiej wybierać preparaty bazujące na naturalnych składnikach aktywnych, jak te z serii Odexim. 3. Czy nieleczona nużyca jest niebezpieczna? Zignorowanie objawów nużycy prowadzi często do ich nasilenia i zajmowania kolejnych partii ciała. Gdy nużeniec zagnieździ się w oku, konsekwencją są bardzo dokuczliwe objawy. Nużeniec należy też do wyzwalaczy trądziku różowatego, poważnej i przewlekłej choroby skórnej. Zakażenie nużeńcem może przenieść się na innych ludzi, np. na domowników. Bibliografia 1. Wesołowska M., Baran W., Szepietowski J., Hirschberg L., Jankowski S.: Demodicidosis in humans as a current problem in dermatology. Wiad Parazytol 2005, 51, 253-256 2. Skonieczna D., Sławianowska P., Wesołowski R., Szewczyk-Golec K.: Demodex mites – characteristics, pathogenicity, diagnostics. Diagn Lab 2018, 54, 37-44 3. Elston D.: Demodex mites: facts and controversies. Clin Dermatol 2010, 28, 502-504 4. Erbagc Z., Ozgoztas O.: The significance of Demodex folliculorum density in rosacea. Int J Dermatol 1998, 37, 421-425 5. Desch C., Nutting W.: Demodex folliculorum (Simon) and D. brevis akbulatova of man: redescription and reevaluation. J Parasitol 1972, 58, 169-177

^{nużyca świądowa – objawy przypominają w znacznym stopniu atopowe zapalenie skóry, jednak rumień ograniczony jest do mieszków włosowych, pojawiają się zaskórniki i złogi łoju. Zmiany skórne dotyczą twarzy, małżowin usznych, stóp, brzucha i tułowia. Nużeniem u psów jest chorobą pasożytniczą, która jest znana także jako demodekoza. Przede wszystkim atakuje szczeniaczki do pierwszego roku życia oraz nierzadko schorowane oraz stare psy. Jak się objawia nużyca u psa? Co ją wywołuje? O chorobie Nużeniec u psów jest jedną z chorób, na którą może zachorować w zasadzie każdy pies. Nawet taki, o którego dbają właściciele oraz odwiedzają z nim regularnie weterynarza. W zasadzie każdy piesek ma różne pasożyty na skórze, a jednym z nich jest właśnie nużeniem u psów. Jest to pajęczak pochodzący z rzędu roztoczy. Dochodzi nim do zakażenia w pierwszych dniach życia naszego psa – podczas karmienia czy też wylizywania przechodzi właśnie od suczki na szczeniaczka. Na sam początek warto zaznaczyć, że nużeniem dla ludzi nie jest groźny. Poza organizmem gospodarza może przetrwać nie dłużej, aniżeli godzinkę. Nużeniec bytuje we włosowatych mieszkach, łojowych gruczołach oraz także w warstwie naskórka rogowej. Żywi się komórkami skóry oraz łojem, a u zwierzaka zdrowego w warunkach normalnych nie jest groźny. Żyje sobie i nie czyni psu jakiejś większej krzywdy. Wystarczy jednak spadek chwilowy odporności zwierzątka, aby nużeniec skorzystać z tej okazji i zaczął namnażać się gwałtownie. U psa wywołuje bardzo charakterystyczne objawy. Na dolegliwość tę jest narażony w zasadzie każdy pies. Jednak niektóre razy są narażone szczególnie na niego. Możemy wymienić takie rasy jak: dalmatyńczyk, bokser, bulterier, bernardyn, owczarek niemiecki, white terier, buldog angielski, dog czy też doberman. Nużeniec u psów i jego objawy Nużyca tak naprawdę dla bardzo różne objawu. Zależne są one od wieku naszego psa, jak i także samej postaci choroby. Miejscowa postać nużycy najczęściej dotyczy młodych psów. Jej objawy najczęstsze to łuszcząca się skóra, rumień, jak i także utrata miejscowa sierści szczególnie w okolicach pyska, oczu, na głowie, tułowiu, przednich łapach lub też na zewnętrznej stronie uszu. Na pewno nie swędzi. Chyba, że dojdzie w międzyczasie do zakażenia wtórnego bakteriami. W tej postaci nużycy dochodzi często do wyleczenia samoistnego. Niekiedy przeradza się jednak ona w nużycę uogólnioną. Takowa dotyczy psów pomiędzy trzecim a dwunastym miesiącem życia. Do niej chodzi wówczas, gdy ogniskowe zmiany rozlewają się na całe nasze ciało. Tak się zdarza na skutek infekcji wtórnych. Dochodzi także do powiększenia chłonnych węzłów. U znacznej części psów postać ta ulega wyleczeniu samoistnemu. Jednak jeśli tylko coś niepokojącego się dzieje należy się udać do weterynarza.}

Nużeniec – objawy. Nużyca objawy może przybierać różne, w zależności od umiejscowienia procesu chorobotwórczego. Jednak najczęściej przebieg zakażenia nużeńcem jest bezobjawowy. Symptomy zakażenia będą gwałtowne i bardziej uciążliwe u osób w immunosupresji, chorujących na AIDS, kobiet w ciąży, alergików, skłonnych do

SPIS TREŚCI1. Nużeniec – co to jest?2. Przyczyny nużeńca3. Nużeniec – objawy4. Nużeniec leczenie antybiotykami5. Nużeniec leczenie domowe6. Kosmetyki na nużeńca7. FAQ – nużeniecNużeniec – co to jest?Nużeniec (demodex) jest roztoczem kolonizującym skórę ludzi i zwierząt. Żyje w gruczołach łojowych oraz mieszkach włosowych rzęs i brwi, a martwe komórki naskórka oraz łój stanowią dla niego pożywienie. Występuje u około 60% dorosłych ludzi. Odsetek ten zwiększa się jeszcze u osób w podeszłym wieku, dochodząc do nawet 90%. U dzieci natomiast nużeniec wykrywany jest bardzo rzadko. Wiele osób pozostaje jego nieświadomymi nosicielami, ponieważ nie występują u nich żadne symptomy chorobowe. U niektórych jednak nużeniec ludzki daje przykre objawy, przypominające alergię skórną. Rozpoznanie zakażenia nużeńcem jest niezmiernie ważne, ponieważ nieleczona nużyca może prowadzić do trądziku różowatego i pogarszać jego DERMOKOSMETYKI NA NUŻYCĘZAMÓW!Przyczyny nużeńcaNużeniec na polikachWarto zdawać sobie sprawę, że nużeniec to powszechnie występujący pasożyt i ustrzeżenie się przed nim jest w zasadzie niemożliwe. Przenosi się poprzez kurz, bezpośredni kontakt z osobą zakażoną, a nawet używanie ręczników, pościeli i przyborów kosmetycznych, z których wcześniej korzystał nosiciel nużeńca. Do zakażenia może dojść na przykład przez korzystanie z zainfekowanych testerów w szczęście dopóki jego liczebność jest niewielka, nużeniec nie wywołuje żadnych objawów nużeniec u psa jest uznawany za naturalny składnik mikroflory – wykrywa się go u większości zdrowych psów. Sytuacja zmienia się jednak, gdy dochodzi do gwałtownego rozwoju nużeńca. Masywne zakażenie staje się podłożem dla stanu zapalnego na skórze. Nie do końca wiadomo, z jakich przyczyn nużeniec zaczyna się agresywnie namnażać. Podejrzewa się o to spadek odporności organizmu gospodarza. Z tego powodu najczęściej nużyca dotyczy ludzi starszych i schorowanych. Narażeni są także alergicy, osoby z chorobami związanymi z zaburzeniami hormonalnymi. Czynnikiem sprzyjającym jest również nadmiernie przetłuszczająca się skóra. To tłumaczy, dlaczego dzieci tak rzadko chorują na nużycę – ich skóra wydziela mało – objawyNużeniec objawy daje dość mało specyficzne. Łatwo można je przypisać też innym dolegliwościom, co utrudnia prawidłowe postawienie diagnozy. Pasożyt atakuje miejsca, w których jest dużo gruczołów łojowych i mieszków włosowych, jak skóra twarzy, powieki i skóra głowy. Postać skórna i oczna nie zawsze występują jednocześnie, choć może się tak oczywiście wygląda nużyca u ludzi? W tabeli zamieściliśmy najważniejsze objawy:Nużeniec – objawy na twarzy:Nużeniec w oku i nużeńce powiek – charakterystyczne symptomy to:Nużeniec na głowie wywołuje:zaczerwienienie,świąd,łuszczenie,krostki,ropne wypryski,rozszerzone naczynka, rzęs i brwi,suchość oka,zaczerwienienie oczu,nawracające jęczmienie i gradówki,uczucie ciała obcego w oku,swędzenie powiek,opuchlizna powiek,nadwrażliwość na światło, włosów,łysienie,zmiany grudkowo-krostkowe, leczenie antybiotykamiNużeniec na twarzy, który manifestuje się uciążliwymi objawami, wymaga odpowiedniego leczenia w gabinecie dermatologa. Warto wiedzieć, że nie istnieją ścisłe wytyczne określające postępowanie w przypadku nużycy. Lekarze często decydują się na leczenie antybiotykami, co może być zasadne, gdy nużeńcowi towarzyszą nadkażenia bakteryjne, np. paciorkowcami i gronkowcami. Dzięki opanowaniu zakażenia bakteryjnego, wygląd skóry ulega do pewnego stopnia poprawie. Jednak antybiotyki nie działają na samego pasożyta – nużeniec jest na nie odporny. Dlatego gdy zostanie rozpoznany nużeniec, leczenie polega również na stosowaniu preparatów miejscowych, na przykład kremów z iwermektyną – lekiem przeciwzapalnym i przeciwpasożytniczym. Czasami oprócz niej stosuje się również maści z metronidazolem lub kwasem azelainowym. Niestety trzeba nastawić się na co najmniej kilkumiesięczną kurację, którą być może trzeba będzie powtórzyć. Cykl życiowy nużeńca jest długi, a pod wpływem leków giną jedynie dorosłe osobniki, które w dodatku muszą wyjść na powierzchnię skóry. Aby uefektywnić proces leczenia, konieczne jest sięgnięcie po dodatkowe rozwiązania – przede wszystkim odpowiednią pielęgnację leczenie domoweNużeniec na skórzeJeśli naszą skórę zaatakował nużeniec, leczenie domowe będzie odgrywało najważniejszą rolę. Podstawą jest przestrzeganie zasad higieny, jak regularne zmywanie nużeńca ze skóry oraz częste pranie odzieży, ręczników i pościeli. Warto przy tym wykorzystać fakt, że nużeniec nie jest odporny na wysoką temperaturę i ginie w około 54° C. Pomocne będzie więc robienie prania w 60° C oraz codzienne zażywanie gorącej kąpieli. Często myjmy też ręce. Zakażoną nużeńcem skórę twarzy wycierajmy jednorazowymi ręcznikami. Usuwanie nużeńca wspomogą peelingi, np. za pomocą środków złuszczających. Do codziennej pielęgnacji nie powinno się używać przypadkowych na nużeńca to szeroki temat, któremu poświęciliśmy osobny zadbajmy o podniesienie odporności organizmu – w końcu to nasz układ odpornościowy zwalcza pasożyta. Korzystnie na naszą odporność wpływa zdrowy sen, pełnowartościowa dieta oraz unikanie używek. Jeśli odczuwamy taką potrzebę, wspomóżmy się suplementacją. Możemy też wypróbować różne zioła o działaniu przeciwpasożytniczym, jak glistnik jaskółcze ziele, bylica piołun czy wrotycz dalmatyński. Stosujmy je zewnętrznie w formie okładów. Pozytywne rezultaty dają też olejki eteryczne, jak np. olejek z drzewa herbacianego. Terpeny obecne w jego składzie okazują się zabójcze dla nużeńca. Ponadto olejki posiadają właściwości przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Nie należy tylko przesadzić z ich stosowaniem i trzeba pamiętać o ich rozcieńczeniu przed nałożeniem na na nużeńcaDobór odpowiednich kosmetyków ma istotne znaczenie, ponieważ nużeniec ludzki powoduje znaczne uwrażliwienie skóry. Czym pielęgnować skórę zarażoną nużeńcem? Kosmetyki z mocno chemicznymi składami z pewnością się jej nie przysłużą. Konieczne jest unikanie składników, które mogą osłabić barierę ochronną skóry, jak parabeny, PEG-i, EDTA, SLS-y, składniki zapachowe i barwniki. Źle będą działały też kosmetyki zawierające silikony lub parafinę – są to komponenty, które działają zaskórnikotwórczo i mogą nasilić wiemy nużeniec żywi się lipidami i tłusta skóra predysponuje do rozwoju nużycy. Do opanowania nadmiernego wydzielania sebum niewskazane jest jednak używanie alkoholu etylowego, ponieważ zaognia rumień i niszczy warstwę hydrolipidową skóry, przesuszając ją. Lepiej postawmy na składniki naturalne, które łagodnie znormalizują łojotok, jak wyciągi roślinne. Wiele z nich ma też właściwości przeciwzapalne i kojące, bardzo przydatne w łagodzeniu podrażnionej w nużycy skóry. Nadmierne złuszczanie skóry najlepiej opanować za pomocą delikatnie działających kwasów, jak kwas azelainowy. Jego zaletą jest to, że nie podrażnia delikatnej skóry i nie nasila problemów z pękającymi naczynkami – mówi Marta Urbanowicz, kosmetolog Clinica CosmetologicaNajodpowiedniejsze będą więc kosmetyki oparte na prostych, naturalnych składach. Szukajmy w nich substancji o działaniu:roztoczobójczym (kwas azelainowy, olejek z drzewa herbacianego, glistnik)przeciwzapalnym (ekstrakt z lukrecji, ichtiol jasny),przeciwłojotokowym (ekstrakt z zielonej herbaty),regulującym nadmierne rogowacenie naskórka (kwas azelainowy, kwas glikolowy),wzmacniającym naczynka krwionośne (ekstrakt z ruszczyka, ekstrakt z kasztanowca),kojącym (aloes, bisabolol),nawilżającym i regenerującym (olejek z drzewa różanego, witamina E).Dobre, kompletne składy posiadają kosmetyki z serii Odexim. W preparatach tych znajdziemy liczne składniki pochodzenia naturalnego, które wspomogą walkę z nużeńcem i wzmocnią skórę. Zestaw składa się z płynu oczyszczającego, kremu na dzień i kremu na rano oraz pasty na codziennie dbać o skórę z nużycą?Codzienną pielęgnację skóry rozpocznij od umycia twarzy ciepłą wodą. Możesz też użyć mydła z heksachlorobenzenem. Po wytarciu skóry do sucha jednorazowym ręcznikiem, sięgnij po delikatny preparat oczyszczający, który usunie nadmiar łoju i odkazi skórę. Dobrym wyborem jest płyn oczyszczający Odexim, ponieważ zawiera niszczący dla nużeńca olejek z drzewa herbacianego. Składnik ten występuje we właściwym stężeniu, dlatego nie narusza szczelności płaszcza hydrolipidowego skóry ani jej nie podrażnia. Kolejnym etapem jest nałożenie maści lub kremu z aktywnym składnikiem przeciwko nużeńcowi – np. z kwasem azelainowym, jak krem na rano Odexim. Lekko keratolityczne działanie kwasu azelainowego ureguluje proces wzmożonego rogowacenia naskórka i pozwoli odblokować pory. Składnik ten przeciwdziała też nadkażeniu bakteryjnemu, skutecznie hamując ich rozwój. Działa również przeciwzapalnie. Ze względu na to, że kwas azelainowy nie uwrażliwia skóry na światło słoneczne, może być bezpiecznie używany przez cały DERMOKOSMETYKI NA NUŻYCĘZAMÓW!Ważnym krokiem jest też nałożenie na skórę kremu na dzień, który będzie łagodził zmiany zapalne, pomoże utrzymać nawilżenie skóry oraz ochroni ją przed czynnikami zewnętrznymi. Na cerę wrażliwą, zaczerwienioną i ze słabymi naczynkami szczególnie korzystnie działa ekstrakt z lukrecji. Powoduje uszczelnienie naczynek i ma właściwości przeciwzapalne. Rozwiązuje też problem z nadmiernym przetłuszczaniem skóry, jednocześnie nie dopuszczając do jej przesuszenia. Można go znaleźć np. w kremie na dzień nużeniec wydostaje się ze swoich kryjówek i zaczyna żerować na moment, który zdecydowanie warto wykorzystać na jego zwalczenie. Wieczorem, po oczyszczeniu skóry, zastosujmy preparat o właściwościach roztoczobójczych, na przykład pastę na noc Odexim z ichtiolem jasnym. Ichtiol ma też działanie przeciwświądowe, pomaga więc zredukować nieznośne swędzenie skóry, związane z przemieszaniem się pasożyta. Pamiętajmy, że w nużycy lepiej jest się ograniczyć do używania kilku podstawowych kosmetyków. Przestrzegajmy najwyższych zasad higieny, np. zawsze myjmy ręce przed rozpoczęciem aplikacji. Nie zapominajmy też, jak ważna jest regularność w stosowaniu kosmetyków. Używajmy ich rano i wieczorem. Inaczej walka z nużeńcem może okazać się mało – nużeniec1. Jak pokonać objawy skórne, które wywołał nużeniec?Należy stosować się do zaleceń dermatologa oraz dbać o higienę, np. często myć ręce, prać ubrania i pościel w wysokiej temperaturze. Wskazane jest również używanie dermokosmetyków, które przyśpieszą zwalczanie nużeńca, nie szkodząc przy tym skórze. Dobrym wyborem są dermokosmetyki Odexim. Oprócz tego wesprzyjmy swój układ odpornościowy – np. przez wysypianie się, zdrową dietę, suplementację czy picie Dermokosmetyki na nużeńca – czym powinny się cechować?Dermokosmetyki powinny zawierać składniki, które przyśpieszą usuwanie nużeńca – przez niszczenie roztoczy, pobudzanie procesów złuszczania naskórka i ograniczenie wydzielania sebum. Muszą też działać antybakteryjnie i przeciwzapalnie, wzmacniać naczynka, regenerować skórę. Ze względu na dużą wrażliwość skóry w nużycy należy unikać preparatów zawierających parabeny, PEG-i, EDTA, SLS-y, substancje zapachowe i barwiące. Dermokosmetyki nie mogą też mieć w składzie silikonów i parafiny, inaczej będą blokować pory w skórze i nasilać problem. Sprawdzą się za to środki pielęgnacyjne stworzone w oparciu o naturalne składniki aktywne, jak preparaty Czym grozi nieleczona nużyca?Przede wszystkim tym, że nie pozbędziemy się uciążliwych objawów, ponadto będą one postępować, prowadząc np. do większych problemów ze skórą, jak trądzik różowaty. Nużeniec może też przenieść się na oczy, wywołując szereg dolegliwości, jak np. zapalenie spojówek, przewlekłe zapalenie brzegów powiek, jęczmienie, gradówki. Poza tym narażamy inne osoby na zarażenie się Marcinowska Z., Kosik-Bogacka D., Łanocha-Arendarczyk N., Czepita D., Łanocha A., Demodex folliculorum i demodex brevis, w: Pomeranian Journal of Life Sciences Wol. 61, Nr 1 (2015), 2. Zhao Guo N., Xun M., Xu Wang M., Wang Sociodemographic characteristics and risk factor analysis of Demodex infestation (Acari: Demodicidae). J Zhejiang Univ Sci B. 2011, 12, 3. Raszeja-Kotelba B., Jenerowicz D., Izdebska Bowszyc-Dmochowska M., Tomczak M., Dembińska M.: Some aspects of the skin infestation by Demodex folliculorum, Wiad Parazytol. 2004, 50 4. Inceboz T., Yaman A., Over L., Ozturk Akisu C.: Diagnosis and treatment of demodectic blepharitis, Turkiye Parazitol Derg, 2009, 33, 5. Y-Y. Gao, Di Paschale MA, Li W. In vitro and In vivo Kipling of ocular Demodex by tea tree oil. Br J Ophthalmol, 2005 Kirigumi - 2020-09-10 13:27:22 @Felek nie radzę ci samemu się diagnozować, bo możesz jeszcze bardziej uszkodzić sobie skórę, lepiej udać się do lekarza ;) Felek - 2020-09-08 23:04:51 no nie.. jak czytam i porównuję się ze zdjęciami to wychodzi na to, że mam nużeńca.... sommidło - 2020-09-04 21:34:37 nużeniec jest już poważnym schorzeniem, w życiu nie stosowałabym na niego tylko domowych metod, przecież to nie pomoże, a może tylko nasilić objawy Kićka2 - 2020-07-15 23:48:13 omg, ale ohyda. Dermatolog przypisał mi właśnie leki na nużeńca, ale w życiu bym nie pomyślała, że tak wygląda:P BLEH rygza - 2020-07-13 14:29:51 Musicie szukać dobrych kosmetyków na nużycę. Kiedyś stosowałem domowymi sposobami, ale nabawiłem się tylko gorszych objawów. nie olewajcie takiej sprawy pati37 - 2020-07-10 19:38:10 O boże, aż mnie ciary przechodzą, że takie coś może żyć na twarzy, czy głowie :PPPPP kazi - 2020-07-07 09:40:51 Zawsze myślałam widząc taką zmianę skórną jak na zdjęciu, że jest to jakiś gorszy stan trądziku:/ Sabina - 2020-07-01 19:12:56 Stosowałam dermokosmetyki Odexim, kiedy mierzyłam się z tym badziewiem. Dopiero, po działaniu tak silnych kosmetyków, nużeniec odpuścił ;D Gabi - 2020-06-19 21:21:11 Używam codziennie płynu oczyszczającego Odexim. Był on pomocny przy zwalczeniu nużeńca, który został u mnie wywołany hormonami :/ Bożenkag - 2020-06-17 21:18:31 Niestety, mój syn poprzez złą pielęgnację skóry, nabawił się nużeńca. Leczenie było możliwe tylko antybiotykami. Jeżeli zobaczycie u siebie powyższe objawy to czym prędzej wprowadźcie odpowiednią kurację!! MałgosiaDrozd - 2020-06-16 12:16:22 Patrząc na zdjęcie, bardzo możliwe, że mam nużeńca. Jednak nie chce sam dawać diagnozy i czym prędzej zapiszę się do dermatologa. Dzięki!

Jeśli pies często trzęsie głową i przechyla ją na jeden bok, a przy tym nie pozwala dotknąć ucha, mogą to być pierwsze objawy zapalenia. Taka czynność to efekt bólu ucha u psa, z którym nie może on sobie poradzić. Dodatkowo, częstym objawem stanu zapalnego jest świąd, powodujący, że zwierzę intensywnie się drapie.

Być może obiły Ci się o uszy określenia takie jak: świerzbowiec, bądź psie demodeksje. Najpopularniejszą nazwą tego schorzenia jest nużyca. Jest to choroba pasożytnicza charakteryzująca się utratą włosów bądź sierści i stanem zapalnym psiej towarzyszy jej świąd, a nieleczona nużyca u psa może doprowadzić do poważnych infekcji. Na szczęście, nie jest to patologia zaraźliwa ani dla innych zwierząt, ani dla nas. Atakuje przede wszystkim szczeniaki oraz stare, często też schorowane psy. Nużyca u psa a roztoczeZastanawiając się nad powodami występowania tego schorzenia u naszych psów, należy pamiętać, że każde zwierzę nosi na sobie określoną ilość pasożytów. Jednym z nich jest roztocze – Demodex canis, zwane też nużycem psim. Pasożyt ten gormadzi się wśród mieszków włosowych skóry, bytuje w gruczołach łojowych i w przypadku nadmiernego rozmnażania się wywołuje utratę sierści i widoczne infekcje zapalne pewno interesuje Cię jak dochodzi do zarażenia się demodeksją wśród psów. Nużyca najczęściej przenosi się na psa w momencie kiedy jego układ odpornościowy nie jest w stanie kontrolować wspomnianego do zakażenia dochodzi też już przy samym urodzeniu szczeniaka, kiedy w trakcie karmienia lub wylizywania przechodzi on z suki na młode. Zazwyczaj zaleca się też aby zwierzęta dotknięte nużycą nie rozmnażały się, bowiem może sprzyjać to też łapaniu innych, poważniejszych jest odpowiedzialne za eskalację schorzenia?Uważa się, że ogromną odpowiedzialność za występowanie choroby ponosi – stres. Jest jedną z głównych przyczyn nużycy. Musimy być zatem czujni, czy wraz z dużym zmianami w życiu naszego czworonoga nie przypałęta się też psia nużyca. Jakie to sytuacje? Przeprowadzki, nowy członek rodziny, śmierć jednego z przyjaciół i członków rodziny, wszelkie szczęście, przy wizycie u weterynarza, rozpoznanie tego zaburzenia u psów jest natychmiastowe. Choć objawy kliniczne dają już wysoki stopień pewności, to jednak z pogranicza skóry zdrowej i zmienionej chorobowo zeskrobuje się tkankę, by zobaczyć czy bytują w niej nużyca u psa powoduje wypadanie włosów, zapalenia skóry, w cięższych przypadkach nawet poważne zmiany skórne. Jedną z przyczyn stanowi silny stres. Szczególnie wrażliwe na nużeńca są psy rasy: doberman, shar-pei, dog, buldog angielski, west highland white terier, owczarek niemiecki, u psa – jak się objawia?Istnieją trzy charakterystyczne sposoby objawiania się nużycy. Miejscowa nużyca. Jej najczęstsze objawy to rumień, łuszcząca się skóra oraz miejscowa utrata sierści zwłaszcza na pysku, w tym głównie wokół oczu psa. Zazwyczaj dotyka szczeniąt i przechodzi sama, kiedy wzmacnia się ich układ odpornościowy. Uogólniona nużyca. Występuje na całym ciele psa, ale w szczególności w obrębie pyska. Łuszcząca się skóra, emanuje silnym i nieprzyjemnym zapachem. Często pojawiają sie też strupy i krosty – ze śladowym krwawieniem. U niektórych psów występuje też gorączka; mogą być osłabione, apatyczne i bezsilne. Uogólniona wersja występuje w dwóch formach: młodzieńczej i nużycy uogólnionej psów dorosłych. Nużyca palcowa (Pododemodicosis) – objawy pojawiają się tylko w okolicach stóp i rąk, atakując najczęściej obszary między palcami. Towarzyszą jej trudne do wykorzenienia objawy, bowiem pasożyty umieszczone są na dużej głębokości. Zwykle występuje przy postaci uogólnionej i dotyczy przede wszystkim ras olbrzymich: dogów niemieckich, bernardynów. Leczenie demodeksji u psówJeśli podejrzewasz, że twój zwierzak cierpi na nużycę, natychmiast zaprowadź go do szybciej zostanie ona zdiagnozowana i poddana leczeniu, tym lepiej. Procedura medyczna ma na celu zmniejszenie ilości roztoczy na skórze i kontrolowanie wtórnych jednak, że leczenie nużycy u psa zależy od tego z jaką formą mamy do czynienia. Na samym początku specjalista usuwa owłosienie z danego obszaru i jeśli istnieje jakakolwiek forma infekcji pasożytniczej – przystępuje do aplikowania lekarstwa i przepisywania miejscową leczy się stosowanymi miejscowo preparatami roztoczobójczymi – zazwyczaj trwa to od 4 do 8 tygodni. Jeśli doszło też do zakażenia grzybami, najczęściej dołącza się również kurację weterynarz wskaże też wykonanie kąpieli ze środkiem owadobójczym, np. amitrazą. Po pewnym czasie należy udać się na ponowną wizytę aby skontrolować postępy jest aby za wszelką ceną unikać powrotów choroby. Dlatego trzeba zidentyfikować przyczyny, które spowodowały potencjalny stres i obniżoną odporność przeciwnym razie istnieje ogromne prawdopodobieństwo, że nużyca powróci. Czy jest jednak coś co możemy zrobić aby zapobiegać występowaniu tej choroby?Kilka wskazówek, aby uniknąć nużycy u psaOprócz specjalistycznych zabiegów możemy spróbować zminimalizować ryzyko występowania schorzenia u Twojego włochatego przyjaciela. Trzymaj się poniższych wskazówek: Odrobaczaj zwierzę. Zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie, pamiętaj o szczepionkach okresowych i postępuj zgodnie z instrukcjami weterynarza. Zapewnij psu żywność wysokiej jakości. Dieta musi być dostosowana do wieku, stanu zdrowia i wielkości psiska. Sterylizacja zalecana jest zarówno u psów jak i suk. Pozwala to uniknąć niepotrzebnego stresu jaki występuje w czasie godowym. Na koniec przypominamy tylko, że nie powinno się dopuszczać psów z tych schorzeniem do reprodukcji. Niestety nużyca ma formę niezwykle ważne, w leczeniu nużycy należy również unikać podawania: kortykosteroidów i innych leków osłabiających układ zdrowia Twojemu czworonożnemu przyjacielowi!Źródło użytych obrazów: Andrew.

Nużyca u psa. Podobnie jak grzybica, nużyca wywołana jest nadmiernym rozwojem żyjących na skórze grzybów, również powstaje w wyniku za dużego rozmnożenia pasożytów – w tym wypadku roztoczy, naturalnie występujących na skórze zdrowych psów. Nużeniec psi (Demodex canis) mierzy około jednej czwartej milimetra i wywołuje dwa

Ostatnio pojawiło się wiele zwierzaków z problemami skórnymi, za które odpowiadają małe niewidoczne ludzkim okiem pasożyty żyjące na i w skórze naszych pupili. Chciałabym pokrótce przedstawić dwa z nich szczególnie dotkliwie nękające naszych pacjentów. Świerzb i nużeniec- te pasożyty atakują szczególnie w okresie jesiennym kiedy jest wilgotno. Psy z powodu zmian pogody, miewają spadki odporności i te podstępne pasożyty zaczynają dość obficie rozwijać się na naszych zwierzakach. Często doprowadzają do ciężkich zmian skórnych, ale nie tylko, bo nie leczone mogą doprowadzić do wyniszczenia organizmu, a nawet śmierci. Więc nie czekajmy długo jak zobaczymy, że nasz pupil drapie się, zaczyna się wygryzać i ma zmiany na skórze, zaczerwienienia czy strupki . Świerzb: Najczęściej świerzb drążący (Sarcoptes scabiei-canis) żyje na żywicielu w warstwie rogowej naskórka, dlatego też nie jest tak łatwo go zobaczyć w zeskrobinach i nie zawsze jesteśmy w stanie potwierdzić rozpoznanie. Tam w naskórku drąży tunele co powoduje znaczny świąd, gdyż ślina tych roztoczy daje reakcje uczuleniową. Może powodować nawet wtórne zmiany doprowadzające do głębokich ran. Roztocz ten, jest bardzo zaraźliwy i przenosi się głównie z osobnika na osobnika przez kontakt bezpośredni. Ludzie są również podatni na zarażenie tym pasożytem , co stanowi duże zagrożenie dla właścicieli. Istnieją też bezobjawowi nosiciele, którzy nie mają zmian ale są wektorem choroby. Najgorsze jest to, że objawy pojawiają się między 2-8 tygodniem po zarażeniu. Do najczęstszych objawów, które pozwalają postawić rozpoznanie, należą: Silny świąd, strupy, grudki na kończynach i czasem na głowie, a końcowo na całym ciele. Patrząc na zwierzaka widzimy przełysienia, wyglądające potocznie mówiąc jak, miejsca "wygryzione przez mole". Skóra naszego pupila jest rozogniona i z wyraźnym zaczerwienieniem (rumieniem). Wynik ujemny zeskrobin, nie wyklucza inwazji świerzbowca. Potwierdzić chorobę mogą swędzące zmiany skórne, pojawiające się u właścicieli szczególnie na rękach (pomiędzy palcami), ramionach i brzuchu. Rokowanie jest dobre pod warunkiem, że zwierzę jest poprawnie leczone i konieczne jest leczenie wszystkich osobników w stadzie i gospodarstwie, gdyż mogą wśród nich znaleźć się osobniki o wysokiej odporności immunologicznej, które nie będą miały objawów, a będą wektorem choroby i zrobi się błędne koło (osobniki słabsze będą leczone na okrągło). Nużeniec:(Demodex canis) Nużyca- tym mianem określa się chorobę, w której dochodzi do patologicznego wzrostu ilości nużeńców czyli pasożytów normalnie bytujących (kilka osobników na zwierzęciu) w mieszkach włosowych psów. Do dziś nie wiadomo, dlaczego tak jest. Dowiedziono tylko tyle, że rozwija się ona u zwierząt z uszkodzonym układem immunologicznym, bądź w sytuacjach związanych ze spadkiem odporności (np. alergia, poród, stres, wyniszczenie głodem, inne choroby wyniszczające organizm). Wyróżniamy trzy postacie tej choroby: 1-miejscowa, lekka powoduje tylko małe miejscowe wyłysienia najczęściej na głowie objaw charakterystyczny to tzw. "okulary" czyli wyłysienia wokół oczu, ten objaw też występuje przy postaci 2 -uogólnionej, która jest najczęstsza, ciężka i trudna do leczenia- mamy dość liczne wyłysienia na głowie, na nogach i po bokach ciała. Włos, u takiego zwierzęcia jest małymi kępkami uniesiony do góry. Skóra jest mocno zaczerwieniona z licznymi grudkami, strupkami a najczęściej w tej postaci choroby dochodzi do wtórnych zakażeń bakteryjnych, a nawet ropnego zapalenia skóry. Świąd przy nużycy jest różnie nasilony, może go wcale nie być, a może być dość intensywny więc nie jest on wyznacznikiem rozpoznania. Istnieje też 3 postać tzw. nużyca palców, ale jest to bardziej powikłanie przewlekłego pododermatitis, czyli zapalenia skóry palców i całej podeszwy. Ta postać stwarza mniejsze problemy. Rozpoznanie opieramy na objawach, a dla potwierdzenia rozpoznania wykonujemy zeskrobiny. Zawsze przy postaci uogólnionej powinno się wykonać dodatkowo badanie bakteriologiczne, aby rozpoznać ewentualne źródło wikłające zmiany skórne. Rokowanie w postaci miejscowej jest dobre oczywiście przy właściwym leczeniu w postaci uogólnionej jest ono ostrożne do wątpliwego w zależności od stanu immunologicznego zwierzaka. Mam nadzieje, że tym krótkim opisem choć trochę przybliżyłam państwu problemy jakie mogą nam, a w szczególności naszym pupilom stwarzać małe niewidoczne" żyjątka". Radzę ich, nie lekceważyć pomimo tego, że ich nie widać potrafią być bardzo groźne. Jest wiele chorób z podobnymi objawami, dlatego rozpoznanie powinien postawić lekarz weterynarii w trakcie wizyty. Autor: Nikolajdu-Kudła Zgłoś swój pomysł na artykuł

Ciekawy!Nużyca u psów - objawy i leczenie choroby. W ostrej fazie choroby pies musi być monitorowany pod kątem rozwoju zapalenia płuc i odwodnienia z powodu biegunki. Konieczna jest również kontrola ośrodkowego układu nerwowego, ponieważ mogą wystąpić drgawki i inne zaburzenia nerwowe. Nużyca u psów to choroba skóry o charakterze zapalnym, którą wywołuje nużeniec psi Demodex canis. Nużeniec jest stawonogiem, który pasożytuje w skórze zwierzęcia, a dokładnie w mieszkach włosowych. Osiąga on wielkość ok. 40 na 230 mikrometrów. W niewielkiej ilość nużeniec występuje też w zdrowej skórze, jednak nadmierna ilość tego pasożyta powoduje zachorowanie psa na nużycę. Do zarażenia dochodzi w pierwszych dniach życia szczeniaka podczas karmienia i zabiegów pielęgnacyjnych wykonywanych przez matkę. Inwazja nużeńców może nastąpić w wyniku spadku odporności psa w wyniku choroby lub przyjmowania leków obniżających odporność. Nużyca u psa Nużyca u psów to choroba skóry o charakterze zapalnym, którą wywołuje nużeniec psi Demodex canis. Nużeniec jest stawonogiem, który pasożytuje w skórze zwierzęcia, a dokładnie w mieszkach włosowych. Osiąga on wielkość ok. 40 na 230 mikrometrów. W niewielkiej ilość nużeniec występuje też w zdrowej skórze, jednak nadmierna ilość tego pasożyta powoduje zachorowanie psa na nużycę. Do zarażenia dochodzi w pierwszych dniach życia szczeniaka podczas karmienia i zabiegów pielęgnacyjnych wykonywanych przez matkę. Inwazja nużeńców może nastąpić w wyniku spadku odporności psa w wyniku choroby lub przyjmowania leków obniżających odporność. Występują cztery rodzaje nużycy: ogniskowa, uogólniona Nużyca młodzieńcza, uogólniona Nużyca wieku dorosłego, postać palcowa. Postać ogniskowa Postać ta występuje najczęściej u zwierząt poniżej 1 roku życia. W 90% przypadków choroba ustępuje po 4-8 tygodniach, a u pozostałych 10% przeradza się w postać uogólnioną. Do czynników, które zwiększają ryzyko zachorowania należą: młody wiek (poniżej 1 roku), okres wzrostu, niedożywienie, atak pasożytów jelitowych, ruja, ciąża, stan po zabiegu operacyjnym, stres, obniżona odporność. Choroba może jednak wystąpić także u zwierząt zadbanych i zdrowych. Objawy postaci ogniskowej nużycy: - rumień - utrata włosów - zwiększona pigmentacja - łuszczenie się skóry - krosty, ropnie, przetoki (wywołane przez infekcje bakteryjne spowodowane przez pękające mieszki włosowe) - świąd nie występuje do momentu pojawienia się wtórnych infekcji bakteryjnych - zmiany występują w okolicy pyska, oczu, złączenia warg, głowy, zewnętrznej strony uszu, przednich łap, tułowia Uogólniona nużyca młodzieńcza Postać ta dotyczy psów między 3 a 12 miesiącem życia. Przeważnie zaczyna się jako postać ogniskowa, później rozprzestrzenia się na większe obszary skóry. W połowie przypadków następuje samoistne wyleczenie. Do powstania choroby przyczyniają się: niedożywienie, obniżenie odporności, stres, pasożyty jelitowe. Niektóre rasy są bardziej narażone na wystąpienie tej choroby, należą do nich: amstaff, beagle, boston terrier, bokser, buldog francuski, buldog angielski, collie, dalmatyńczyk, doberman, jamnik, mops, owczarek niemiecki, shar-pei, shetlie. Objawy uogólnionej nużycy młodzieńczej: - różnej wielkości wyłysienia (od miejscowych do rozsianych na całej skórze) - rumień - łuszczenie się skóry - stany zapalne mieszków włosowych - wtórne ropne bakteryjne zakażenia skóry - świąd - powiększone węzły chłonne Uogólniona nużyca osobników dorosłych Postać ta dotyczy zwierząt powyżej 1 roku życia. Może wystąpić u każdego psa (brak szczególnych predyspozycji do zachorowania). Ta postać nużycy może mieć różne przyczyny chorobowe takie jak: obniżenie odporności (w wyniku choroby lub podawania leków), niedoczynność tarczycy, nadczynność nadnerczy, cukrzyca, nowotwory. Objawy są takie same, jak w uogólnionej nużycy młodzieńczej. Postać palcowa Jest to przewlekła dermatoza palców i przestrzeni między palcami. Może, ale nie musi występować razem z uogólnioną postacią nużycy. Dotyczy głównie ras olbrzymich (dogów niemieckich, bernardynów, nowofundlandów). Choroba jest trudna do wyleczenia. Objawy postaci palcowej: - powierzchowne lub głębokie ropne zmiany na skórze - rumień w okolicy palców i okolic między palcami - swędzenie i bolesność tych okolic Diagnozowanie i leczenie Lekarz weterynarii stawia diagnozę na podstawie objawów klinicznych. Pobiera też do badania głęboką zeskrobinę skórną, aby stwierdzić w niej liczną obecność nużeńców. U psów rasy shar-pei warto czasem wykonać biopsję skóry. Należy wiedzieć, że podobne objawy do nużeńca dają też inne choroby, dlatego weterynarz powinien je najpierw wyeliminować, wykonując stosowne badania. Do chorób tych należą grzybice, powierzchowne zmiany ropne, trądzik, Alergia pokarmowa, Atopowe zapalenie skóry (AZS), alergiczne pchle zapalenie skóry (apzs), pęcherzyca, zapalenia skóry i mięśni. Leczenie uzależnione jest od tego, jaka postać nużycy zostanie zdiagnozowana. Postać ogniskowa zazwyczaj ustępuje sama. Pomocne jest stosowanie szamponu z nadtlenkiem benzoilu oraz podanie miejscowo amitrazy. Lekarz weterynarii powie, w jaki sposób należy stosować te środki. W leczeniu postaci uogólnionej również stosuje się szampony z nadtlenkiem benzoilu oraz amitrazę. Dodatkowo podskórnie i doustnie podaje się specjalne leki, które przepisze lekarz. Jeśli wystąpiło ropne bakteryjne zakażenie skóry, konieczne jest włączenie antybiotyku. Podaje się też leki stymulujące odporność. Niewskazane jest podawanie sterydów, gdyż obniżają one odporność zwierzęcia. Ważne jest, aby regularnie kontrolować stan zdrowia psa. Należy co 7-10 dni wykonać badanie zeskrobiny skórnej ze zmienionych chorobowo miejsc. Terapię należy prowadzić tak długo, aż ustąpią objawy oraz dwa razy zostanie potwierdzony brak nużeńców w skórze. Polecane produkty data publikacji artykułu: 2009-07-02 Popularne teraz Komentarze Objawy nużycy u kotów. Nużeńce z gatunku Demodex cati są roztoczami powszechnie występującymi na skórze kotów, ale jak to już wcześniej zaznaczyliśmy, ich obecność skutkuje rozwojem choroby niemal wyłącznie u zwierząt, których układ immunologiczny nie pracuje sprawnie. Ze względu na objawy, wyróżniamy dwie postacie nużycy Opis choroby i objawy : Nużyca zwana też demodekozą (łac. Demodecosis) – choroba skóry wywoływana przez pasożyty z rodziny Demodicidae. Nużeniec ludzki to pasożyt - roztocze zasiedlające okolicę gruczołów łojowych i torebek włosowych ludzi. Jest bardzo małym pajęczakiem o podłużnym kształcie, widzianym wyłącznie w powiększeniu mikroskopowym. Odżywia się łojem, przesączem osocza krwi i martwymi komórkami naskórka. Sam osobnik nużeniec nie jest groźny dla skóry, natomiast jego odchody gromadzące się w okolicach gruczołów łojowych i torebek włosowych wywołują szereg chorób dermatologicznych i okulistycznych. Nużyca objawy leczenie opis =>> Główne objawy tej choroby to: Zaczerwienienie, które jest zwykle krótkotrwałe. To jeden z pierwszych objawów nużycy. Występuje przez kilka minut, głównie na twarzy, chociaż może rozprzestrzeniać się na szyję i klatkę piersiową. W niektórych przypadkach towarzyszy temu nieprzyjemne uczucie ciepła. Zaczerwienienie z nużycą jest często wynikiem działania określonego czynnika drażniącego, takiego jak słońce, gorące napoje lub ćwiczenia. Utrzymujące się czerwone plamy nie ustępują długo, a jeśli są obecne, stan skóry może być związany z nadużywaniem alkoholu, co jest szczególnie obraźliwe dla osób z objawami nużycy na twarzy. Zaczerwienienie zwykle pojawia się na policzkach, nosie i brodzie, ale może rozprzestrzeniać się na inne obszary, takie jak czoło, szyja i klatka piersiowa. W miarę postępu choroby naczynia krwionośne skóry mogą stawać się szersze i bardziej widoczne, tworząc pajączki na twarzy. Rozwój grudek i krost. Te oznaki twarzy są podobne do trądziku; pojawiają się również na skórze głowy i ciele. Ślady grudek / krost mogą prowadzić do blizn. Pogrubienie skóry w postaci rhinophyma (choroba zapalna skóry nosa (czasami w postaci łagodnego guza), charakteryzująca się przerostem wszystkich jej elementów: tkanki łącznej, naczyń krwionośnych i gruczołów łojowych, powiększeniem nosa i utratą jego naturalnego kształtu). Jest to rzadki, ciężki objaw nużycy, którego rozwój następuje przez kilka lat. Problem rhinophyma jest najbardziej istotny dla mężczyzn. Wypadanie włosów jest częstym objawem nużycy skóry głowy, któremu może towarzyszyć łuszczenie się i swędzenie. Początkowo łysienie nie jest tak zauważalne, ale z czasem może stać się bardzo dotkliwe i zauważalne, zarówno dla Ciebie, jak i dla innych. Objawy nużycy skóry głowy obejmują również zwiększone wydzielanie łoju i łojotok. Wrażliwość skóry (pieczenie, swędzenie, mrowienie, ból). Suchość, szorstkość skóry. Wypukłe czerwone łaty (blaszki). Obrzęk twarzy (obrzęk limfatyczny). Oprócz problemów skórnych wiele osób doświadcza również objawów demodeksu oczu (powiek). Najczęściej jest to konsekwencja choroby skóry twarzy. Możliwe objawy nużycy powiek (objawy): uczucie czegoś obcego w oku; suchość; zaczerwienienie i podrażnienie; zapalenie powiek (zapalenie powiek) zlepiające się i wypadające z rzęs zmęczone oczy W niektórych przypadkach nużyca oczu może wpływać na rogówkę, przyczyniając się do zapalenia. W rezultacie pojawiają się objawy nużycy oczu, takie jak ból / ból oczu, niewyraźne widzenie i wrażliwość na światło (światłowstręt). Objawy i leczenie nużycy powiek określa okulista. Nużyca dość często łączy się z chorobami takimi jak trądzik i trądzik różowaty. Przy połączeniu nużycy z trądzikiem występuje tendencja do lateralizacji wysypek, to znaczy na bocznych powierzchniach twarzy, policzkach pojawia się duża liczba wysypek, a asymetria wysypek jest charakterystyczna. Należy zauważyć, że pojawienie się nużycy w późnym trądziku u kobiet może świadczyć o występowaniu zaburzeń hormonalnych. Połączenie nużycy i trądziku różowatego występuje dość często podczas rozwoju stadium grudkowo-krostkowego. W tym przypadku roztocza występują w wysypce, co sugeruje, że D. folliculorum wywołuje zaostrzenie trądziku różowatego, zwiększone zaczerwienienie, łuszczenie się, intensywność wrażeń (swędzenie, pieczenie itp.).

Najczęstsze objawy to: niechęć do ruchu, kulawizna, sztywność stawów. Psy chore nie chcą wchodzić po schodach, a bieg przypomina bardziej królicze susy niż naprzemienny ruch kończyn. Wszystkie te symptomy mogą świadczyć o dysplazji, jednak nie określają jej stopnia, czyli zaawansowania.

Pytanie nadesłane do redakcji Borykam się od dłuższego czasu z pewną chorobą. Lekarze dermatolodzy, u których byłam, stawiali błędne diagnozy, przepisywali niewłaściwe leczenie, nie rozpoznawali nużycy. Badanie laboratoryjne potwierdziło moje przypuszczenia - nużyca skórna i oczna. Wreszcie zastosowano leczenie pod kątem nużycy - ale okazało się nieskuteczne, bo zmiany postępują i pasożyt nadal jest obecny - było to leczenie Metronidazolem krem/żel 1% i Rozexem 0,75%. Bardzo proszę o pomoc/informację - do czego może prowadzić nieleczona lub źle leczona nużyca skórna i oczna? Jakie mogą być skutki nieleczonej lub niewłaściwie leczonej nużycy? Czy można skutecznie wyleczyć nużycę skórną i oczną? Jak długo należy prowadzić leczenie w przypadku zadawnionej nierozpoznanej wieloletniej nużycy? Czy możliwe jest, by dermatolog, tylko oglądając pacjenta, mógł w 100% wykluczyć zakażenie nużycą (bez badania laboratoryjnego)? Czy badanie laboratoryjne, przy istniejącym już zakażeniu nużycą, zawsze wykazuje obecność pasożyta, czy też mogą być wyniki fałszywie ujemne? Czy np. ze względu na cykl rozwojowy pasożyta, badanie może go nie wykazać, mimo że pasożyt jest nadal? Czy trzeba badanie kilkakrotnie powtórzyć w jakichś odstępach czasu, żeby mieć pewność, że wynik jest wiarygodny? Odpowiedział dr hab. med. Ernest Kuchar Klinika Pediatrii i Chorób Zakaźnych Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Jak pewnie Pani już wie, nużyca jest wywoływana przez masywne zarażenie nużeńcami, które są mikroskopijnymi stawonogami (ok. 0,3 mm), dość blisko spokrewnionymi z roztoczami. Pasożyty te zamieszkują gruczoły łojowe oraz mieszki włosowe rzęs i brwi człowieka. Problem w tym, że pasożyt jest bardzo rozpowszechniony na całym świecie i praktycznie wszyscy jesteśmy zarażeni. Dzieje się tak dlatego, że nużeńcami można się bardzo łatwo zarazić, np. przez używanie tych samych przyborów kosmetycznych, ręczników i ubrań. Dochodzi też narażenie związane z korzystaniem z usług kosmetyczek i fryzjerów. Chociaż, jak wspomniałem, zarażenia są powszechne, nużeńce stosunkowo rzadko wywołują chorobę, czyli nużycę. Konieczne jest masywne zarażenie i wykluczenie innych, częstszych przyczyn - o nużycy można mówić, gdy nużeńców jest bardzo dużo i nie ma innych przyczyn tłumaczących dolegliwości. Zarażenie może wywołać miejscowy stan zapalny gruczołów łojowych, mieszków włosowych lub zapalenie brzegów powiek (łac. blepharitis). Masywne zarażenia sprzyjają też rozwojowi łojotokowego zapalenia skóry i trądziku różowatego, które jednakże mogą mieć inne przyczyny. Z informacji o lekach (Metronidazol i Rozex - zawierają tę samą substancję czynną) była Pani leczona na trądzik różowaty. Podkreślam, że trądzik różowaty może być wywołany przez nużeńce, ale częściej nie ma z nimi związku - patogeneza tego schorzenia nie została w pełni wyjaśniona. Znaczenie mają zaburzenia naczyniowe, predyspozycje genetyczne i czynniki środowiska, np. narażenie na promienie UV czy zimno. Leczenie przyczynowe samej nużycy, czyli zabicie pasożytów jest bardzo trudne. Najpewniejsze jest mechaniczne usuwanie - patrz film. Ostrzegam, że w Internecie można kupić mnóstwo nic nie wartych specyfików. Podsumowując, nie jest pewne, czy przyczyną Pani objawów są nużeńce. Może cierpieć Pani na trądzik różowaty z innych przyczyn. Diagnostyka nużycy jest dość prosta - albo liczne nużeńce są obecne w mieszkach włosowych albo ich nie ma. Są to stawonogi długości 0,3 mm, które widać pod lupą. Proszę sobie obejrzeć film. Z kolei leczenie przyczynowe nużycy jest bardzo trudne - najlepsze mechaniczne. Proszę zdać się na dermatologa.

Przyczyny stresu u psów i kotów. Najczęstszym czynnikiem stresogennym, w przypadku zwierząt domowych, jest nagła zmiana w ich najbliższym otoczeniu. Jest to dosyć obszerne pojęcie, a wlicza się w to m.in.: nieobecność opiekuna lub jego całkowita zamiana. pojawienie się nowego członka rodziny lub nowego zwierzęcia.

ZadowolonyRodzaje patologii skóry Patologie pasożytniczeDiagnostyka Patologie grzybiczeLeczenie i diagnostyka Patologie bakteryjneObjawy i leczenie Patologie alergiczne Inne choroby skóry u psówObraz kliniczny Leczenie domoweZalecenia dietetyczne Menu dla psów z karmą naturalną Zalecenia zapobiegawcze Film o chorobach skóry u psów Obecnie u psów diagnozuje się coraz więcej chorób skóry. Głównym czynnikiem prowokującym jest degradacja środowiska. Ale niektóre patologie są dziedziczone przez zależności od jej stanu właściciel może określić, czy zwierzę jest zdrowe, czy chore. Negatywny wpływ na skórę mają następujące czynniki:Nierównowaga dieta może powodować choroby patologii skóryWyróżnia się następujące rodzaje chorób skóry:pasożytniczy;grzybicze;bakteryjny; choroba skóry u pasożytniczeAby zabić kleszcza, musisz ściąć sierść u zwierząt diagnozuje się choroby takie jak: nużyca oraz świerzb sarkoptyczny. Te patologie charakteryzują się ciężkim przebiegiem i długotrwałym była kiedyś nazywana „czerwony świerzb". Jego początek jest dość specyficzny. Najpierw na łapach i głowie zwierzęcia pojawiają się małe suche plamy. Bardzo mocno swędzą, a zwierzę szczotkuje je, aż nużycowa jest niebezpieczna ze względu na rozprzestrzenianie się kleszcza przez układ limfatyczny i roztocze osadza się w korzeniach sierści. Aby go zniszczyć, zwierzę jest strzyżone. Zapewnia to dostęp leków do wszystkich warstw skóry. Dzięki odpowiedniej terapii możesz pozbyć się pasożytów w 2-3 wywołujące świerzbowiec wgryzają się w skórę psa, przebijając się w niej przez „tunele”. Ich cykl życia wynosi 20 dni. Bardzo trudno je przypadku świerzbu skórnego pies zaczyna tracić wyjaśnić diagnozę, weterynarz najpierw pobiera skrobanie z dotkniętego obszaru. Najczęściej kleszcz żyje:Obudowa;głowa; objawem świerzbu skórnego jest aktywne wypadanie włosów. Skóra ciemnieje, pojawiają się na niej fałdy łupież. Dotknięty obszar jest bardzo swędzący, co powoduje skórna jest leczona lekami. W niektórych przypadkach choroba przenosi się na właściciela. Części ciała w kontakcie z psem zaczynają potwornie grzybiczeMicrosporia - infekcja psy mają diagnozę mikrosporia. Ta patologia jest wywoływana przez grzyb Microsporum canis. Identyfikacja choroby jest dość łatwa. Weterynarz prowadzi psa pod lampę ultrafioletową. Grzyb żyjący na skórze jest podświetlony na zielonkawy kolor. W razie potrzeby chore zwierzę jest wysyłane do badania patologii grzybiczych jest niebezpiecznych dla i diagnostykaPomieszczenie, w którym mieszka pies, powinno być wyjaśnieniu diagnozy weterynarz przepisuje przejście terapii lekowej. Przyjmowanie leków łączy się z kąpielami. A także środki są stosowane do miejscowego leczenia dotkniętych obszarów długowłose są strzyżone. Aby zapobiec nawrotom choroby, pomieszczenie, w którym przebywa zwierzak, jest dokładnie dezynfekowane. Trzeba wymienić śmieci i bakteryjneNajczęstszą patologią bakteryjną jest ropne zapalenie u psa jest całkowicie „zajęta” przez mikroorganizmy, które szybko wnikają w głąb. Choroba jest prowokowana gronkowiec lub paciorkowce. Dotknięte obszary znajdują się w pobliżu odbytu i na choroba nie jest leczona, infekcja rozprzestrzenia się na:głowa;pysk;usta;przestrzenie między i leczenieObjawy mogą wystąpić u szczeniąt. Musisz włączyć alarm, gdy pojawią się określone czarne jest leczona długo i jest trudna. Pies ma przepisane antybiotyki. Farmakoterapii towarzyszy kąpiel i leczenie skóry lekami pies powinien zażywać antybiotyki, aby go patologie bakteryjne przyczyniają się do rozwój ropni. W rezultacie, alergiczneAlergia odnosi się do reakcji przeciwciał obecnych w ciele psa na bodźce. Powoduje to aktywność histaminy. Reagując z cząsteczkami krwi, prowokuje rozwój procesu chemiczne mogą działać jak alergiczna jest spowodowana przez:leki;jedzenie;pchły; narkotykami są grupy reakcja alergiczna jest natychmiastowe. Może również pojawić się 2-3 godziny później lub kilka dni po kontakcie z substancją choroby skóry u psówInne patologie skóry to: dermatofitoza, pitrosporoza, jest inaczej nazywana zwany także półpasiec. Kiedy zwierzę zostaje zarażone, na jego skórze tworzą się łysiny. Nie budzą większego niepokoju u zwierzęcia. Bez zaczerwienienia, pieczenia i zwykle znajduje się w dolnej szczęce. Czasami rozprzestrzenia się na narząd słuchu i usta. Specyficznym objawem tej patologii jest uwalnianie śluzu z dotkniętych zewnętrzne nazywane są roztocza, wszy, pchły. Zadają zwierzęciu dotkliwe męki. Ale dziś pozbycie się ektopasożytów jest znacznie łatwiejsze niż wyleczenie wielu patologii klinicznyObjawy podzielono na 3 grupy: schorzenia skóry u zwykle swędzi stale i bardzo mocno. Pies cierpi, nie może spać, martwi się, kręci się na łóżku. W wyniku obliczeń włosy wypadają, powstają rany. Czasami zwierzę gryzie się w łapy lub podstawę skórze mogą pojawić się pęcherze, brodawki lub blaszki. Wielkość nowotworów waha się od kilku milimetrów do 1-1,5 cm. Ich odcień może być różowawy lub bordowy. Łuszczące się płytki i jeszcze bardziej infekcja dostanie się na dotknięty obszar, rozwija się stan zapalny. Skóra bardzo puchnie. Czasami pojawia się domoweDobrze pomaga w walce z wieloma chorobami skóry sok z aloesu. Nałożony na dotknięte obszary, łagodzi zwierzę od dokuczliwego swędzenia, pieczenia i innych dolegliwości. Sok z tej rośliny można kupić w aptece lub samemu go efekt ma rumianek leczniczy. Powinien być używany do kąpieli. Lek zatrzymuje ropienie mikrobiologiczne na skórze i szybko łagodzi stany zapalne. Rumianek można mieszać z echinaceą i z aloesu jest dobry na choroby ludowe można stosować tylko wtedy, gdy choroba jest we wczesnym stadium. Jeśli patologia zostanie zaniedbana, można ją leczyć tylko w klinice dietetyczneRoyal Canin znajduje się na liście żywności właścicieli źle karmi swoje psy. Zwolennicy „naturalnego” często bezmyślnie dają zwierzętom wszystko, co sami zjadają. Inna część właścicieli częstuje swoich pupili tanią suchą karmą. Prowadzi to do braku cynku i niezbędnych kwasów tłuszczowych. Czasami pojawiają się rozdzierające objawy z powodu nadmiaru patologii skóry jest często spowodowany stosowaniem pasz Canin jest uważany za najbardziej alergizujący pokarm. Zaleca się zastąpienie go produktami super premium, takimi jak:Plan właściciel jest zwolennikiem żywienia naturalnego, to musi wiedzieć, że dieta zwierzęcia powinna składać się z 50–70% mięsa, 25–30% produktów mlecznych, 15% warzyw i 20% jest jednym z podstawowych produktów dla menu dla psa to połączenie chudego mięsa z nabiałem. Warzywa, kasza gryczana, ryż, ziarna jęczmienia stanowią dodatek do diety. Mięso można zastąpić zapobiegawczeZwierzę musi być regularnie leczone środkami zwierzak miał kontakt z bezdomnymi lub chorymi zwierzętami, należy go dokładnie wykupić specjalnym szamponem lub mydłem. Następnie wymagana jest dezynfekcja jego miejsca, misek i zabawek. Nie będzie zbyteczne zabranie zwierzęcia na rutynowe badanie do kliniki rozwiązaniem zapobiegawczym jest terminowe szczepienie. Jeśli Twój pupil regularnie uczestniczy w wystawach, potrzebuje zaszczepić się od czasu do zwierzę zostanie zarażone, jest to konieczne odizolować go od innych zwierząt domowych i członków rodziny. Całą odzież trzeba będzie wyprać środkiem dezynfekującym i dokładnie pies miał styczność z chorym zwierzęciem, należy je dokładnie o chorobach skóry u psów

Nużyca u psa – na czym polega? Objawy i leczenie. Wodobrzusze u psa – objawy, przyczyny i leczenie. by rozpieszczony 22 grudnia, 2020 28 sierpnia, 2022 0

Nużyca to choroba skórna ssaków, która u kotów wywoływana jest przez pasożyty z rodzaju Nużeńców (Demodex). Te drobne pajęczaki z rzędu roztoczy pasożytują na kociej skórze, a konkretnie na naskórku. U kotów chorobę wywołują nużeńce z gatunków Demodex cati oraz Demodex gatoi. Koty cierpiące na nużycę wywołaną przez pasożyty narażone są na miejscowe wypadanie włosów, a naskórek w miejscu łysienia jest wyraźnie zaczerwieniony. Z kolei w przypadku kiedy chorobę powoduje Demodex gatoi, powyższym symptomom towarzyszy również dokuczliwy świąd. W takich przypadkach rozdrażniony kot gorączkowo drapie i gryzie swędzący obszar, co tylko pogarsza sytuację. Ponadto, gwałtowne rozdrapywanie ran często powoduje dodatkowe infekcje oraz zakażenia. NUŻYCA SKÓRY U KOTA Nużyca skóry u kotów występuje z o wiele mniejszą częstotliwością niż chociażby nużyca u psów. Co więcej, występowanie na skórze kotów roztoczy z rodziny Demodicidae jest normalne i nie zawsze wywołuje objawy chorobowe. Choroba dotyka wyłącznie futrzaki o osłabionym układzie immunologicznym. Jak już wspomnieliśmy, nużyca najczęściej rozwija się na skórze futrzaków o słabej odporności, źle odżywionych oraz cierpiących na inne dolegliwości chorobowe (na przykład cukrzycę). Nie stwierdzono natomiast zależności między płcią oraz wiekiem kota a częstotliwością zachorowań. Z drugiej strony uważa się, że na nużycę szczególnie narażone są niektóre rasy (na przykład koty syjamskie) NUŻYCA U KOTA - OBJAWY Na podstawie objawów, ich intensywności oraz miejsca występowania zmian na ciele kota, wyróżnia się dwie postaci choroby: nużycę miejscową oraz nużycę uogólnioną: Miejscowa nużyca Mniej uciążliwa postać. Nużeńce pasożytują zazwyczaj w okolicach włosów oraz gruczołów łojowych, najczęściej na górze głowy, w okolicach oczu oraz na karku (rzadziej). To właśnie w tych miejscach pojawiają się ogniska zapalne — jest to tak zwana, postać miejscowa nużycy, której obszar działania zazwyczaj ogranicza się do niewielkiej powierzchni. Ponadto, u kota może wystąpić dodatkowo zapalenie ucha zewnętrznego oraz inne infekcje wywołane przez grzyby albo bakterie. Uogólniona nużyca Rzadsza, ale bardziej uciążliwa i niebezpieczna dla kotów wersja choroby. W tej postaci zmiany chorobowe można odnaleźć praktycznie na całym ciele. Placki łysiny oraz zapalenia naskórka występują na znacznej powierzchni skóry. Jeśli na ciele futrzaka występują strupy, łuszczący się, zrogowaciały naskórek, a do tego skóra swędzi — może to świadczyć o obecności mniej spotykanych nużeńców z gatunku Demodex gatoi. Z powodu uciążliwego świądu zwierzę gryzie i rozdrapuje swędzące miejsca, co może prowadzić do powstania ran i zakażeń. Dlatego też, w przypadku stwierdzenia objawów nużycy u kota, należy jak najszybciej rozpocząć leczenie. NUŻYCA U KOTA - LECZENIE Kuracja nużycy nie należy do najłatwiejszych. Zmiany skórne należy smarować specjalnymi środkami. Nieduże zmiany chorobowe potrafią ustąpić samoczynnie. Z drugiej strony leczenie silnych objawów nużycy (zwłaszcza w postaci uogólnionej) może potrwać długo i wymagać silnych środków przeciwpasożytniczych. Na pewno należy pamiętać o tym, by nie leczyć ulubieńca samodzielnie, ale jak najszybciej zgłosić się z futrzakiem do weterynarza. Doświadczony lekarz weterynarii odpowiednio zidentyfikuje problem oraz zastosuje najlepsze preparaty i metody leczenia. BIOFAKTOR Biotivet SC - środek poprawiający stan skóry i sierści dla kotów: Środek poprawiający zdrowie skóry kota. Najniższa cena w sklepie: ^{Chorobami, które dają objawy w postaci łupieżu u psa mogą być te powodowane przez pasożyty zewnętrzne, takie jak świerzb, cheyletielloza (tak zwany łupież wędrujący) oraz nużyca. Rozpoznanie polega na wykazaniu pasożytów na zewnątrz skóry – poprzez wyczesanie , zeskrobinę powierzchniową albo taśmę klejącą.}

ZadowolonyNużyca: podstawowe informacje o chorobie Odmiany nużycy u psów Objawy nużycy u psów Co zrobić, gdy pies zostanie ugryziony przez kleszcza Leczenie nużycy u psów Skóra psów jest znacznie bardziej wrażliwa niż skóra człowieka. Dlatego to, co ludzie czują po ukąszeniu przez owady, nie może być porównywane z odczuciami naszych pupili. Biorąc pod uwagę, że psy są znacznie bardziej narażone na ataki pasożytów wysysających krew, zjawisko to można nazwać dla nich prawdziwą katastrofą. Jednym z pasożytów jest kleszcz podskórny u psów lub nużyca, jest on nie tylko przyczyną dyskomfortu, ale także sprawcą różnych chorób zwierząt. Nie da się przed nim uchronić zwierząt w 100%, dlatego lepiej, aby właściciele psów wiedzieli, jaki to rodzaj pasożyta i jak sobie z nim podstawowe informacje o chorobieJest to choroba inwazyjna, innymi słowy - gruczoł gruczołowy, który jest wywoływany przez roztocza endopasożytnicze, zlokalizowane wewnątrz gruczołów łojowych, mieszków włosowych, a także wnikających do narządów nużycy jest zapalenie skóry, nadmierne rogowacenie (pogrubienie warstwy rogowej nabłonka), uszkodzenie tkanek narządów wewnętrznych, ogólne wyczerpanie przypadki zdiagnozowania choroby u szczeniąt w wieku 2 miesięcy, ale najczęściej zakażenie kleszczem podskórnym występuje u młodych psów - od szóstego miesiąca do drugiego roku zwana nużyca „młodzieńcza” najczęściej zaraża się osobnikami następujących ras:Niemieccy pastrze;bokserki;chihuahua;pitbulteriery;mopsy;kollia;psy kleszcza może być zlokalizowane, to znaczy tylko jedna część ciała jest dotknięta lub uogólniona - gdy kleszcz rozprzestrzenia się przez różne tkanki i narządy. Biorąc pod uwagę różne stopnie uszkodzenia, nie ma jednej prognozy na postaci zlokalizowanej zmiana występuje tylko w jednej części ciała, ale może być kilka obszarów. Ten typ choroby ma charakter łagodny, a głównym objawem jest przekrwienie skóry w okolicy kończyn lub pyska. Jeśli chorobie towarzyszy infekcja pochodzenia bakteryjnego, możliwe jest powstawanie ropienia lub pojawienie się suchych obszarów takim stopniu choroby rokowanie jest całkiem korzystne. W 90% przypadków nagła remisja występuje na okres od trzech tygodni do dwóch miesięcy, niezależnie od zastosowanej terapii. W innych przypadkach nużyca u psów rozwija się w bardziej złożoną - uogólnioną postać. Istnieją rasy podatne na tę szczególną formę podskórnego uszkodzenia roztoczy:bokser;jamnik;shih tzu;dalmatyński; szereg czynników, które przyczyniają się do tego, że zlokalizowana postać choroby przechodzi w uogólnioną:skłonność genetyczna;stan układu odpornościowego;obecność chorób związanych z układem hormonalnym. (zespół Cushinga, onkologia itp.).)W tej sytuacji trudno jest prognozować, często dochodzi do nawrotów choroby. Tylko w 50% przypadków psy wracają do zdrowia bez zastosowania specjalnej terapii. Ale tylko pod warunkiem, że infekcja wtórna tłumi mechanizmy podskórne występują częściej u zwierząt domowych o obniżonej odporności organizmu na infekcje; zagrożone są następujące rasy:pinczery karłowate;chihuahua;teriery zabawkowe;jamniki,bokserki zakażone młode osoby z niedoborem odporności. Choroba jest przenoszona przez kontakt, komunikując się z nosicielami pasożyta lub chorymi zwierzętami. Ponadto pies może zarazić się produktami pielęgnacyjnymi i różnymi nużycy u psówPasożyty na skórze zwierzęcia mogą wywoływać trzy rodzaje chorób:Łuskowata nużyca - głównym objawem choroby jest łuszczenie się powierzchni skóry. W takim przypadku wzrasta ryzyko przedostania się bakterii chorobotwórczych do dotkniętych obszarów, co powoduje silny proces krostkowa - na skórze widoczne są drobne, zbite guzki - krosty, ich wielkość nie przekracza 3-4 mm. Z krost uwalniany jest ropny wysięk o zgniłym zapachu. Krwawo-ropna wydzielina wysycha na skórze zwierzęcia, tworząc brązowe skórki. Ten rodzaj choroby wymaga długotrwałej psy rozwijają się w tym samym czasie obie formy choroby, w tym przypadku zwierzę traci apetyt, ponieważ kleszcz najczęściej znajduje się na narządach przewodu nużycy u psówW większości przypadków roztocze podskórne najpierw atakuje okolice głowy psa - cierpią brwi, usta, policzki, potem szyja, stawy łap, w przypadku postaci uogólnionej zajęte są również inne części ciała. W miejscach lokalizacji pasożyta obserwuje się:skóra staje się czerwona, pojawiają się pęknięcia, ropienie;wełna wypada na dotkniętych obszarach, tworzą się łysiny;swędzenie może być nieobecne lub może być słabe, dlatego przy nużycy pies czasami nie swędzi, ale może lizać ukąszenia, ale jeśli istnieje, zwierzę będzie stale swędzić;ropa z krost pachnie zgnilizną;pies może drżeć nawet podczas upałów, ponieważ podczas choroby zaburzona jest małe zmiany znacznie się powiększają z czasem. Wszystkie powierzchnie objęte stanem zapalnym tracą swoją powłokę. Oczywiście choroba wpływa również na zachowanie psa, zwierzak staje się ospały, drażliwy, stara się unikać komunikacji nawet z zrobić, gdy pies zostanie ugryziony przez kleszczaOczywiście wszyscy właściciele są zainteresowani pytaniem, czy można samodzielnie usunąć pasożyta?? Odpowiedź brzmi nie i nie powinieneś nawet próbować tego robić. Kleszcze penetrują mieszki włosowe i gruczoły, a na ciele zwierzęcia jest ich bardzo właściciel psa powinien wiedzieć, co robić i jak się zachowywać w takim przypadku:Po pierwsze, nie powinieneś sam próbować leczyć swojego zwierzaka, ponieważ nawet doświadczony weterynarz nie jest tak łatwo zdiagnozować kleszcza podskórnego. Dlatego też po wykryciu zmian konieczne jest natychmiastowe dostarczenie zwierzęcia do drugie, konieczne jest ułatwienie pracy specjalistom poprzez sporządzenie szczegółowego wywiadu – płeć, wiek zwierzaka, co i kiedy było szczepione, na jakie dolegliwości cierpiał, czy występują reakcje trzecie, przed wizytą w klinice nie należy używać żadnych środków zewnętrznych, próbując wyeliminować objawy choroby - swędzenie, ból itp. Ponieważ lekarz przede wszystkim przeprowadza analizę - skrobanie z dotkniętych to nie przestraszy właścicieli, zabieg nie spowoduje dyskomfortu u pupila. Weterynarz szczypie obszar skóry między kciukiem a palcem wskazującym, wywierając nacisk, aby usunąć pasożyta z mieszka włosowego. Po dokładnym przestudiowaniu otrzymanego często występują u zdrowych psów. Jeśli analiza skrobania ujawniła jednego lub dwóch pasożytów, analizę przeprowadza się ponownie. Aby zidentyfikować współistniejące choroby u zwierzęcia, do analizy pobiera się również inne biomateriały - krew i mocz do ogólnej analizy, kał. Wymagane badanie nużycy u psówW leczeniu choroby zalecana jest złożona terapia zachowawcza, która ma dwa kierunki:Eliminacja owadów układu odpornościowego organizmu chorego stosowane leki o działaniu roztoczobójczym - Ivomek, Iversekt, Amitrazin, Ivermek. Narzędzia te są w stanie wyeliminować kleszcze ze wszystkich powierzchni się leczenie dotkniętych obszarów preparatami antyseptycznymi - Fucorcin (roztwór Castellani), Furacilin lub roztwór kwasu salicylowego, a następnie zastosowanie zewnętrznych środków roztoczobójczych - Amitan, Amitraz, Ivermectin, wymaga również dokładnego oczyszczenia nie tylko miejsca, w którym pies śpi, ale całego domu. Owady pasożytnicze nie znoszą czystości i stosowania środków dezynfekujących, więc ryzyko ponownej infekcji we własnym domu dla zwierzęcia zbliży się do należy samodzielnie leczyć ukochanego zwierzaka, ponieważ nużyca ma podobne objawy, które towarzyszą innej chorobie - otodektozie. W drugim przypadku zmiana powoduje roztocza ucha. Nużyca jest niezwykle rzadko zlokalizowana w małżowinach usznych, natomiast roztocza ucha je infekują. Mimo tego samego pochodzenia dolegliwości – oba są wywoływane przez pasożyty, lecz inaczej się je leczy. Przeprowadzając terapię, która nie odpowiada chorobie, możesz nie tylko nie osiągnąć pozytywnej dynamiki, ale także znacznie zaszkodzić swojemu zwierzakowi.

.